Girl side
Jan 1, 2006
Jan 1, 2006
nakita ko siya sa isang park, masaya siyang nakikipaglaro sa mga bata sa paligid niya, samantalang nakuntento lang ako na panoorin siya sa ginagawa niya. natutuwa ako habang pinagmamasdan ko siya. at sa totoo lang kakaiba ang pakiramdam ko sa tuwing nakikita ko siyang masaya kasama ang mga bata.
Jan 6,2006
Nakita ko na naman ulit siya. Ewan ko nga ba pero sa tuwing nakikita ko siya hindi ko maiwasang mapangiti. Hindi ko nga alam kung bakit eh. There is something in him that makes me smile, at kung ano man un hindi ko alam.
Jan 7,2006
Nagulat ako ng may isang lalake ang bigla na lang umupo sa bench na kinauupuan ko. And guess what? Ung lalake na lagi kong nakikita ang tumabi sakin. Hindi ko alam kung ano nga ba ang gagawin ko dahil sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Siguro naramdaman niya na naiilang ako na katabi siya kaya naman lumipat siya sa kabilang bench at dun umupo pagkatapos nun tumingin siya sakin at ngumiti. Hindi ko alam kung ngingiti ba ako o mananatili sa blankong expresyon, pero mas pinili kong ngitian siya.
Jan 8, 2006
Kung kahapon ay tumabi siya sa akin pagkatapos ay lumipat sa ibang upuan at ngumiti. Ngayon naman ay bigla nalang siyang nagsalita at kinausap ako. Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang kausapin pero sa halip na hindi siya kausapin ay hindi ko na namamalayan na sinasagot ko na pala ang bawat tanung niya sakin. Sa una ay medyo naiilang ako sa kanya pero pagkatapos ng ilang oras ay naging komportable naman ako habang nakikipag-usap sa kanya. Madami din akong nalaman sa kanya. Nagbabakasyon lang pala siya at nakatuwaan niyang turuan ang mga bata dito sa aming lugar at pagkatapos ay makipaglaro. Masaya daw siya sa bakasyon niyang ito. Ang isang bagay na hindi ko inaasahan sa kanya ay ng sabihin niyang "Mas magiging masaya na ako mula ngayon dahil nakilala kita."
Jan 12, 2006
Naging madalas kaming magkita at simula din ng isang pagkakaibigan. Masaya ako kapag kasama ko siya pero alam kong hindi magtatagal ang kasiyahan kong ito. Aalis din siya at pagkatapos noon ay makakalimutan niya na ako. At maaaring hindi na kami magkita kailanman.
Jan 18, 2006
Halos isang linggo ko na din siyang hindi nakikita. Hindi ko din maikakaila sa sarili ko na namimiss ko na ang lalakeng iyon. Ewan ko nga ba pero nasanay na ako na halos lagi kaming magkasama. Namimiss ko siya at natatakot ako sa nararamdaman ko. Natatakot ako na baka paggising ko isang araw marealize ko na mahal ko na pala siya. At un ang ayaw kong mangyari. Ayokong dumating ung oras na masasaktan ako dahil lang sa nagmahal ako.
Jan 29,2006
Isang dalawang malapad na palad ang tumakip sa mga mata ko. "Hulaan mo kung sino ako", ang sabi ng tinig mula sa likuran ko. Sa mga oras na iyon ayun na naman ung pakiramdam na lalong bumibilis ang pagtibok ng puso ko. "Alam kong ikaw yan", un lang ang tanging nasabi ko at pagkatapos nun ay tinanggal na niya ang pagkakatakip sa mga mata ko at humarap sa akin. Habang unti unting lumilinaw ang paningin ko ang magagandang ngiti niya ang bumungad sa akin. "Nakakainis ka,"ang sabi ko sa kanya. "Gusto lang kasi kitang sorpresahin,namiss kasi kita"...sabay pisil niya sa ilong ko. Sa mga sandaling iyon alam kong namumula na sa sorbang hiya ang pisngi ko pero laking pasalamat ko at hindi naman niya iyon napansin. Namiss kita alam mo ba iyon... ang sabi niya habang nakatalikod mula sa akin.. Hindi niya lang alam pero sobrang saya ko sa mga sandaling iyon. Ang marinig ang simpleng salitang iyon mula sa kanya ay talaga namang nagpapaligaya sakin ng lubos.
Feb 1, 2006
Ito ang unang buwan mula ng makita ko siya. Hindi ko man inaasahan na magiging malapit kami sa isat isa pero ang araw na nakita at nakilala ko siya ang pinakamasayang araw ng buhay ko...
Feb 14, 2006
Isang pumpon ng mga rosas ang ibinigay niya para sa akin sabay bati ng "Hapi Puso". Ito ang unang pagkakataon na makatanggap ako ng bulaklak mula sa isang lalake. Sa isang lalake na labis ng napapamahal sakin ng lubos.
Feb 23, 2006
Pagkatapos ng halos araw araw na kasiyahan. Ito na siguro ung katumbas na kalungkutan para sa akin. Ito kasi ang araw na kinailangan niya ng magpaalam sakin.
"Magkikita tayong muli"... ang sabi niyang nakangiti sa akin... pagkatapos ay unti unti na siyang naglakad papalayo...
"Ito na siguro ang huli, ang mahinang bulong ko" kasabay nun ang pagpatak ng mga luha mula sa mga mata ko.
March 1, 2006
Isang buwan na din simula ng umalis siya. Nakakalungkot... Oo, nasanay na kasi akong kasama siya. Nakangiti sakin mula sa d kalayuan. Tapos ka-kulitan ko. Ngayon, heto na naman ako nag-iisa.. at naghihintay...
April 8, 2006
Nagulat ako ng muli ko siyang makita sa harap ng bahay namin. "Anong ginagawa mo rito? nagtatakang tanong ko sa kanya." Hindi ka ba masayang makita ako? malayong sagot niya sa tanong ko... sabay ngiti sa akin. Syempre masaya ako na makita ka ang medyo naiilang ko pang sagot sa kanya pero hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko sayo. "Gusto kasi kitang makita"ang sabi niya... Para kong nakarinig ng mga nagkakantahang anghel ng marinig ko iyon sa kanya. At tila paulit ulit na nag-eecho sa aking tenga ang mga salitang binitiwan niya. Naging masaya ang araw na ito para sa akin. Masaya dahil muli ay nakasama ko ang lalakeng tinatangi ng puso ko. Sa huling pagkakataon nagpapasalamat ako sa Diyos dahil sa natitirang araw ng aking buhay binigyan niya ako ng pagkakataon na magmahal kahit na wala itong kapalit. Masaya akong mawawala sa mundong ito na may ngiti sa labi ko dahil kahit sa sandaling panahon naramdaman kong pahalagahan ng taong mahal ko kahit na para sa kanya ay kaibigan lamang ako.
Guy side
Jan 1, 2006
Sa di kalayuan ay may isang dalaga na nakatanaw sa amin. Sa palagay ko'y hindi nalalayo ang edad namin sa isat isa. Nang medyo napalapit ako sa kinauupuan niya napansin ko na parang may kakaibang lungkot sa mga mata niya. Gusto ko sana siyang lapitan pero nakuntento na lamang ako na makipaglaro sa mga bata habang siya naman ay nakamasid lang sa amin. Sa ibang araw siguro magkakaroon din ako ng lakas ng loob na lapitan siya at kausapin. Pero sa ngayon makokontento na lang muna ako na natatanaw siya sa di kalayuan.
Jan 6,2006
Nakita ko na naman ulit ung babae sa may parke. Mas maganda siya kapag nakangiti siya sana lagi nalang siyang nakangiti. Ewan ko ba pero kakaiba ang naramdaman ko kanina nung nakita ko siya. Sana makita ko ulit siya.
Jan 7,2006
Nakaupo na naman siya ulit sa paborito niyang bench kaya naisip kong tumabi sa kanya para makipagkilala pero mukang nagulat siya at naiilang sakin kaya naman lumipat nalang ako sa kabilang bench. Hindi ko din magawang magsalita kaya naisip kong ngitian nalang siya dala na rin ng hiyang nararamdaman ko. Akala ko susungitan niya ko pero laking tuwa ko ng ngumiti rin siya sa akin. Pakiramdam ko nga nanalo ako sa lotto.
Jan 8, 2006
Ngayon ko naisipang kausapin siya. Hindi naman siguro niya ako susungitan kaya naman lakas loob akong lumapit sa kanya at kinausap siya. Hindi nga ako nagkamali dahil mabait siya. Alam kong medyo naiilang siya sa akin pero nang tumagal naman ay naging komportable din siya sa akin. Nakakatuwa at kahit pano nalaman ko na din ang mga simpleng bagay tungkol sa kanya. Masaya siyang kausap at madali ko din siyang napapangiti kaya naman naging komportable ako sa pakikipag-usapa sa kanya at marahil ay ganun din siya sa akin. Masaya kong makilala siya. Masayang masaya....
Jan 12, 2006
Sa bawat minutong lumilipas na kasama siya ay lalo ko siyang nakikilala. Sayang nga lamang dahil ilang araw nalang at malapit na rin akong umuwi sa amin. Gagawa na lang ako ng paraan para makita siyang muli.
Jan 18, 2006
Halos isang linggo ko na rin siyang hindi nakikita. Namimiss ko na siya. Nasanay na din kasi akong makita siya araw araw. Nakakakwentuhan, kakulitan kasama ng mga bata. Habang lumilipas ang mga araw mas lalo lamang siyang napapamahal sa akin. Hindi ko nga lang alam kung ganun din ang nararamdaman niya para sa akin. Pero hindi rin naman ako umaasa ayoko ring masira ang pagkakaibigan namin. Makokontento na lamang siguro akong makita siyang masaya.
Jan 29,2006
Isang dalawang malapad na palad ang tumakip sa mga mata ko. "Hulaan mo kung sino ako", ang sabi ng tinig mula sa likuran ko. Sa mga oras na iyon ayun na naman ung pakiramdam na lalong bumibilis ang pagtibok ng puso ko. "Alam kong ikaw yan", un lang ang tanging nasabi ko at pagkatapos nun ay tinanggal na niya ang pagkakatakip sa mga mata ko at humarap sa akin. Habang unti unting lumilinaw ang paningin ko ang magagandang ngiti niya ang bumungad sa akin. "Nakakainis ka,"ang sabi ko sa kanya. "Gusto lang kasi kitang sorpresahin,namiss kasi kita"...sabay pisil niya sa ilong ko. Sa mga sandaling iyon alam kong namumula na sa sorbang hiya ang pisngi ko pero laking pasalamat ko at hindi naman niya iyon napansin. Namiss kita alam mo ba iyon... ang sabi niya habang nakatalikod mula sa akin.. Hindi niya lang alam pero sobrang saya ko sa mga sandaling iyon. Ang marinig ang simpleng salitang iyon mula sa kanya ay talaga namang nagpapaligaya sakin ng lubos.
Feb 1, 2006
Ito ang unang buwan mula ng makita ko siya. Hindi ko man inaasahan na magiging malapit kami sa isat isa pero ang araw na nakita at nakilala ko siya ang pinakamasayang araw ng buhay ko...
Feb 14, 2006
Isang pumpon ng mga rosas ang ibinigay ko sa kanya sabay bati ng "Hapi Puso". Ito ang unang pagkakataon na nagbigay ako ng bulaklak sa isang babae. Sa isang babae na labis ng napapamahal sakin ng lubos. Masaya na akong makita siyang masaya alam ko kasing mahilig siya sa mga bulaklak.. Natutuwa ako habang minamasdan siya. Sana kung sakali mang magkaroon ako ng lakas ng loob na sabihin sa kanya ang nararamdaman ko sana kahit pano ay bigyan niya ako ng pagkakataon para patunayan kung gaano siya kahalaga sakin.... Sana...
Feb 23, 2006
"Magkikita tayong muli"... ang sabi kong nakangiti sa kanya... pagkatapos ay naglakad na ako papalayo. Ayoko na sanang magpaalam sa kanya pero gustong gusto ko siyang makita bago man lang ako umalis. Alam ko kasi matatagalan ulit bago ko siya makitang muli.
March 1, 2006
Isang buwan na din simula ng umalis ako. Namimiss ko na siya. Pero kilangan ko munang magtiis ngayon at makontento na lang muna sa mga larawan niya...
April 8, 2006
Katulad ng inaasahan ko alam kong nasorpresa siya ng makita ako. Gustong gusto ko sana siyang yakapin sa sabrang pagkamiss ko sa kanya pero nakontento na lamang akong titigan siya. At nakikita ko naman sa mga mata niya na masaya siyang makita ako, at masaya na ako doon. Masayang masaya....
April 28, 2006
Maaga akong umalis para makita siyang muli at hindi lang para makita kundi para na rin magtapat ng nararamdaman ko sa kanya. Sinuot ko ang paborito kong damit, naglagay ng pabango at ng makontento ako sa hitsura ko sa salamin ay nagmamadali akong umalis. Bago sumakay ng bus ay dumaan muna ako sa isang flower shop at binili ang paborito niyang puting rosas.Alam kong matutuwa siya sa dala kong bulaklak. Hindi ko na pinansin ang ibang mga kasakay ko na nagtatakang nakatingin sa akin dahil siguro sa pagkakangiti ko. Pero wala na akong pakialam dahil kakaibang excitement ang nararamdaman ko. Anuman ang isagot niya sa akin mananatili pa rin ako sa tabi... kahit na kaibigan lamang. Basta para sa akin ang kaligayahan niya ang importante sa lahat.
Nagmamadali akong maglakad patungo sa bahay nila. Madaming tao kaya medyo nagtaka ako. Marahil ay may handaan sa kanila, naisip ko. Pero ng salubungin ako ng mama niyang mugto ang mga mata ay bigla nalang akong kinabahan pero binalewala ko na lamang ang nararamdaman ko. Tuloy ka ijo ang sabi pa sa akin ng mama niya. Pero laking gulat ko ng makakita ng isang ataul sa loob ng bahay nila at larawan ng babaeng pinakamamahal ko ang nakalagay sa ibabaw ng ataul..
Ang babaeng pag-aalayan ko ng buong buhay ko ay wala na....
Wala na siya...
Ang natitira na lamang niyang ala-ala ay ang kanyang Diary.
Ang Diary ng aking MAHAL na nakaipit ang isang SULAT...
Jan 6,2006
Nakita ko na naman ulit siya. Ewan ko nga ba pero sa tuwing nakikita ko siya hindi ko maiwasang mapangiti. Hindi ko nga alam kung bakit eh. There is something in him that makes me smile, at kung ano man un hindi ko alam.
Jan 7,2006
Nagulat ako ng may isang lalake ang bigla na lang umupo sa bench na kinauupuan ko. And guess what? Ung lalake na lagi kong nakikita ang tumabi sakin. Hindi ko alam kung ano nga ba ang gagawin ko dahil sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Siguro naramdaman niya na naiilang ako na katabi siya kaya naman lumipat siya sa kabilang bench at dun umupo pagkatapos nun tumingin siya sakin at ngumiti. Hindi ko alam kung ngingiti ba ako o mananatili sa blankong expresyon, pero mas pinili kong ngitian siya.
Jan 8, 2006
Kung kahapon ay tumabi siya sa akin pagkatapos ay lumipat sa ibang upuan at ngumiti. Ngayon naman ay bigla nalang siyang nagsalita at kinausap ako. Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang kausapin pero sa halip na hindi siya kausapin ay hindi ko na namamalayan na sinasagot ko na pala ang bawat tanung niya sakin. Sa una ay medyo naiilang ako sa kanya pero pagkatapos ng ilang oras ay naging komportable naman ako habang nakikipag-usap sa kanya. Madami din akong nalaman sa kanya. Nagbabakasyon lang pala siya at nakatuwaan niyang turuan ang mga bata dito sa aming lugar at pagkatapos ay makipaglaro. Masaya daw siya sa bakasyon niyang ito. Ang isang bagay na hindi ko inaasahan sa kanya ay ng sabihin niyang "Mas magiging masaya na ako mula ngayon dahil nakilala kita."
Jan 12, 2006
Naging madalas kaming magkita at simula din ng isang pagkakaibigan. Masaya ako kapag kasama ko siya pero alam kong hindi magtatagal ang kasiyahan kong ito. Aalis din siya at pagkatapos noon ay makakalimutan niya na ako. At maaaring hindi na kami magkita kailanman.
Jan 18, 2006
Halos isang linggo ko na din siyang hindi nakikita. Hindi ko din maikakaila sa sarili ko na namimiss ko na ang lalakeng iyon. Ewan ko nga ba pero nasanay na ako na halos lagi kaming magkasama. Namimiss ko siya at natatakot ako sa nararamdaman ko. Natatakot ako na baka paggising ko isang araw marealize ko na mahal ko na pala siya. At un ang ayaw kong mangyari. Ayokong dumating ung oras na masasaktan ako dahil lang sa nagmahal ako.
Jan 29,2006
Isang dalawang malapad na palad ang tumakip sa mga mata ko. "Hulaan mo kung sino ako", ang sabi ng tinig mula sa likuran ko. Sa mga oras na iyon ayun na naman ung pakiramdam na lalong bumibilis ang pagtibok ng puso ko. "Alam kong ikaw yan", un lang ang tanging nasabi ko at pagkatapos nun ay tinanggal na niya ang pagkakatakip sa mga mata ko at humarap sa akin. Habang unti unting lumilinaw ang paningin ko ang magagandang ngiti niya ang bumungad sa akin. "Nakakainis ka,"ang sabi ko sa kanya. "Gusto lang kasi kitang sorpresahin,namiss kasi kita"...sabay pisil niya sa ilong ko. Sa mga sandaling iyon alam kong namumula na sa sorbang hiya ang pisngi ko pero laking pasalamat ko at hindi naman niya iyon napansin. Namiss kita alam mo ba iyon... ang sabi niya habang nakatalikod mula sa akin.. Hindi niya lang alam pero sobrang saya ko sa mga sandaling iyon. Ang marinig ang simpleng salitang iyon mula sa kanya ay talaga namang nagpapaligaya sakin ng lubos.
Feb 1, 2006
Ito ang unang buwan mula ng makita ko siya. Hindi ko man inaasahan na magiging malapit kami sa isat isa pero ang araw na nakita at nakilala ko siya ang pinakamasayang araw ng buhay ko...
Feb 14, 2006
Isang pumpon ng mga rosas ang ibinigay niya para sa akin sabay bati ng "Hapi Puso". Ito ang unang pagkakataon na makatanggap ako ng bulaklak mula sa isang lalake. Sa isang lalake na labis ng napapamahal sakin ng lubos.
Feb 23, 2006
Pagkatapos ng halos araw araw na kasiyahan. Ito na siguro ung katumbas na kalungkutan para sa akin. Ito kasi ang araw na kinailangan niya ng magpaalam sakin.
"Magkikita tayong muli"... ang sabi niyang nakangiti sa akin... pagkatapos ay unti unti na siyang naglakad papalayo...
"Ito na siguro ang huli, ang mahinang bulong ko" kasabay nun ang pagpatak ng mga luha mula sa mga mata ko.
March 1, 2006
Isang buwan na din simula ng umalis siya. Nakakalungkot... Oo, nasanay na kasi akong kasama siya. Nakangiti sakin mula sa d kalayuan. Tapos ka-kulitan ko. Ngayon, heto na naman ako nag-iisa.. at naghihintay...
April 8, 2006
Nagulat ako ng muli ko siyang makita sa harap ng bahay namin. "Anong ginagawa mo rito? nagtatakang tanong ko sa kanya." Hindi ka ba masayang makita ako? malayong sagot niya sa tanong ko... sabay ngiti sa akin. Syempre masaya ako na makita ka ang medyo naiilang ko pang sagot sa kanya pero hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko sayo. "Gusto kasi kitang makita"ang sabi niya... Para kong nakarinig ng mga nagkakantahang anghel ng marinig ko iyon sa kanya. At tila paulit ulit na nag-eecho sa aking tenga ang mga salitang binitiwan niya. Naging masaya ang araw na ito para sa akin. Masaya dahil muli ay nakasama ko ang lalakeng tinatangi ng puso ko. Sa huling pagkakataon nagpapasalamat ako sa Diyos dahil sa natitirang araw ng aking buhay binigyan niya ako ng pagkakataon na magmahal kahit na wala itong kapalit. Masaya akong mawawala sa mundong ito na may ngiti sa labi ko dahil kahit sa sandaling panahon naramdaman kong pahalagahan ng taong mahal ko kahit na para sa kanya ay kaibigan lamang ako.
Guy side
Jan 1, 2006
Sa di kalayuan ay may isang dalaga na nakatanaw sa amin. Sa palagay ko'y hindi nalalayo ang edad namin sa isat isa. Nang medyo napalapit ako sa kinauupuan niya napansin ko na parang may kakaibang lungkot sa mga mata niya. Gusto ko sana siyang lapitan pero nakuntento na lamang ako na makipaglaro sa mga bata habang siya naman ay nakamasid lang sa amin. Sa ibang araw siguro magkakaroon din ako ng lakas ng loob na lapitan siya at kausapin. Pero sa ngayon makokontento na lang muna ako na natatanaw siya sa di kalayuan.
Jan 6,2006
Nakita ko na naman ulit ung babae sa may parke. Mas maganda siya kapag nakangiti siya sana lagi nalang siyang nakangiti. Ewan ko ba pero kakaiba ang naramdaman ko kanina nung nakita ko siya. Sana makita ko ulit siya.
Jan 7,2006
Nakaupo na naman siya ulit sa paborito niyang bench kaya naisip kong tumabi sa kanya para makipagkilala pero mukang nagulat siya at naiilang sakin kaya naman lumipat nalang ako sa kabilang bench. Hindi ko din magawang magsalita kaya naisip kong ngitian nalang siya dala na rin ng hiyang nararamdaman ko. Akala ko susungitan niya ko pero laking tuwa ko ng ngumiti rin siya sa akin. Pakiramdam ko nga nanalo ako sa lotto.
Jan 8, 2006
Ngayon ko naisipang kausapin siya. Hindi naman siguro niya ako susungitan kaya naman lakas loob akong lumapit sa kanya at kinausap siya. Hindi nga ako nagkamali dahil mabait siya. Alam kong medyo naiilang siya sa akin pero nang tumagal naman ay naging komportable din siya sa akin. Nakakatuwa at kahit pano nalaman ko na din ang mga simpleng bagay tungkol sa kanya. Masaya siyang kausap at madali ko din siyang napapangiti kaya naman naging komportable ako sa pakikipag-usapa sa kanya at marahil ay ganun din siya sa akin. Masaya kong makilala siya. Masayang masaya....
Jan 12, 2006
Sa bawat minutong lumilipas na kasama siya ay lalo ko siyang nakikilala. Sayang nga lamang dahil ilang araw nalang at malapit na rin akong umuwi sa amin. Gagawa na lang ako ng paraan para makita siyang muli.
Jan 18, 2006
Halos isang linggo ko na rin siyang hindi nakikita. Namimiss ko na siya. Nasanay na din kasi akong makita siya araw araw. Nakakakwentuhan, kakulitan kasama ng mga bata. Habang lumilipas ang mga araw mas lalo lamang siyang napapamahal sa akin. Hindi ko nga lang alam kung ganun din ang nararamdaman niya para sa akin. Pero hindi rin naman ako umaasa ayoko ring masira ang pagkakaibigan namin. Makokontento na lamang siguro akong makita siyang masaya.
Jan 29,2006
Isang dalawang malapad na palad ang tumakip sa mga mata ko. "Hulaan mo kung sino ako", ang sabi ng tinig mula sa likuran ko. Sa mga oras na iyon ayun na naman ung pakiramdam na lalong bumibilis ang pagtibok ng puso ko. "Alam kong ikaw yan", un lang ang tanging nasabi ko at pagkatapos nun ay tinanggal na niya ang pagkakatakip sa mga mata ko at humarap sa akin. Habang unti unting lumilinaw ang paningin ko ang magagandang ngiti niya ang bumungad sa akin. "Nakakainis ka,"ang sabi ko sa kanya. "Gusto lang kasi kitang sorpresahin,namiss kasi kita"...sabay pisil niya sa ilong ko. Sa mga sandaling iyon alam kong namumula na sa sorbang hiya ang pisngi ko pero laking pasalamat ko at hindi naman niya iyon napansin. Namiss kita alam mo ba iyon... ang sabi niya habang nakatalikod mula sa akin.. Hindi niya lang alam pero sobrang saya ko sa mga sandaling iyon. Ang marinig ang simpleng salitang iyon mula sa kanya ay talaga namang nagpapaligaya sakin ng lubos.
Feb 1, 2006
Ito ang unang buwan mula ng makita ko siya. Hindi ko man inaasahan na magiging malapit kami sa isat isa pero ang araw na nakita at nakilala ko siya ang pinakamasayang araw ng buhay ko...
Feb 14, 2006
Isang pumpon ng mga rosas ang ibinigay ko sa kanya sabay bati ng "Hapi Puso". Ito ang unang pagkakataon na nagbigay ako ng bulaklak sa isang babae. Sa isang babae na labis ng napapamahal sakin ng lubos. Masaya na akong makita siyang masaya alam ko kasing mahilig siya sa mga bulaklak.. Natutuwa ako habang minamasdan siya. Sana kung sakali mang magkaroon ako ng lakas ng loob na sabihin sa kanya ang nararamdaman ko sana kahit pano ay bigyan niya ako ng pagkakataon para patunayan kung gaano siya kahalaga sakin.... Sana...
Feb 23, 2006
"Magkikita tayong muli"... ang sabi kong nakangiti sa kanya... pagkatapos ay naglakad na ako papalayo. Ayoko na sanang magpaalam sa kanya pero gustong gusto ko siyang makita bago man lang ako umalis. Alam ko kasi matatagalan ulit bago ko siya makitang muli.
March 1, 2006
Isang buwan na din simula ng umalis ako. Namimiss ko na siya. Pero kilangan ko munang magtiis ngayon at makontento na lang muna sa mga larawan niya...
April 8, 2006
Katulad ng inaasahan ko alam kong nasorpresa siya ng makita ako. Gustong gusto ko sana siyang yakapin sa sabrang pagkamiss ko sa kanya pero nakontento na lamang akong titigan siya. At nakikita ko naman sa mga mata niya na masaya siyang makita ako, at masaya na ako doon. Masayang masaya....
April 28, 2006
Maaga akong umalis para makita siyang muli at hindi lang para makita kundi para na rin magtapat ng nararamdaman ko sa kanya. Sinuot ko ang paborito kong damit, naglagay ng pabango at ng makontento ako sa hitsura ko sa salamin ay nagmamadali akong umalis. Bago sumakay ng bus ay dumaan muna ako sa isang flower shop at binili ang paborito niyang puting rosas.Alam kong matutuwa siya sa dala kong bulaklak. Hindi ko na pinansin ang ibang mga kasakay ko na nagtatakang nakatingin sa akin dahil siguro sa pagkakangiti ko. Pero wala na akong pakialam dahil kakaibang excitement ang nararamdaman ko. Anuman ang isagot niya sa akin mananatili pa rin ako sa tabi... kahit na kaibigan lamang. Basta para sa akin ang kaligayahan niya ang importante sa lahat.
Nagmamadali akong maglakad patungo sa bahay nila. Madaming tao kaya medyo nagtaka ako. Marahil ay may handaan sa kanila, naisip ko. Pero ng salubungin ako ng mama niyang mugto ang mga mata ay bigla nalang akong kinabahan pero binalewala ko na lamang ang nararamdaman ko. Tuloy ka ijo ang sabi pa sa akin ng mama niya. Pero laking gulat ko ng makakita ng isang ataul sa loob ng bahay nila at larawan ng babaeng pinakamamahal ko ang nakalagay sa ibabaw ng ataul..
Ang babaeng pag-aalayan ko ng buong buhay ko ay wala na....
Wala na siya...
Ang natitira na lamang niyang ala-ala ay ang kanyang Diary.
Ang Diary ng aking MAHAL na nakaipit ang isang SULAT...
