Dear Mr. Smile,

Sa tuwing naiisip kita napapangiti ako. 

Ewan ko nga ba kung anong meron sau. 

Basta alam ko lang masaya ako period.  

Minsan kahit na kausap na kita namimiss pa rin kita. 

Ang weird dba? Parang adik lang...hehe  

Sabi mo napapasaya kita hindi mo lang alam ganun din naman ang nagagawa mo para sakin. 

Salamat ha... 

Kasi hindi ka nagsasawang makinig sakin. 

Nasosobrahan na nga ko ng kadaldalan minsan. 

Pero tawa ka lang ng tawa. 

Kahit na pinipilosopo pa kita okay lang sau. 

Sasabihin mo lang na araw mo lang ngayon sabay tawa. 

Kahit na panay kalokohan ung nasasabi ko sayo sabi mo na marami kang natutunan sakin. 

Sana nga meron talaga...hehehe...  

Madaming thank you sayo... 

Ibinalik mo kasi ung ngiti sa labi ko...   

Ms. Adik

quote from a friend

"Mas magandang masaktan ng harapan kesa hindi mo alam kung sayo pa."

Dear Mr. Stranger

Hindi ko alam kung para saan ang post na ito... Wala lang... Siguro kasi masyado lang akong natutuwa sayo. Tatlong araw palang ang nakakalipas ng makilala kita... accidentally. Nakakatuwang isipin na sa dinami dami ng mobile number na pwede mong matawagan eh ung mobile number ko pa ang talagang natsambahan mo. Malas o swerte? Ewan... 

Hindi ko alam pero magaan ang loob ko sayo... Kahit na hindi naman kita nakikita... Masarap pakinggan ung tawa mo... O siguro kasi masaya lang din ako dahil nakakapagpasaya ako ng ibang tao sa sarili kong paraan kahit na nga ba puro kalokohan ang sinasabi ko... Nakakatuwa na naappreciate mo ung pagiging makulit ko at ung topak ko. Sabi mo nga okay lang kahit may topak ako basta ang mahalaga masaya ka at kausap mo ko... Nakakataba ng puso...hahaha

Madalas na nakokornihan ako sa mga sinasabi mo... Masyado ka kasing malalim magsalita na hindi ko na mareach... as in to the highest level ang drama mo.. Pero kahit ganun, natutuwa talaga ko sayo... Siguro kasi dahil sa pinaparamdam mo na mahalaga ko sayo... Salamat...

Kagabi siguro ung time na talagang marami kang sinabi sakin, siguro dahil na rin sa epekto ng alak. Sabi mo nga uminom ka talaga para pampalakas loob... Nakakatawa talaga... Sa edad mong 25 eh may pagkatorpe kapa... Napakadaldal mo pala at talagang nagawa mo ngang sabihin ang lahat... Sabi mo pa naguguluhan ka.. Ako nga din naguguluhan na sayo...hahahaha... 

Ang gusto ko lang naman sabihin eh SALAMAT sa walang sawang pakikinig sa kakulitan ko.

Hindi ko alam kung darating ang oras na magkakakilala tayo ng personal, ang alam ko lang masaya akong makilala ka...

P.s Nakakatuwa kung paano mo bigkasin ang pangalan ko...

Adik

blah..blah..blah...

Its hard to pretend that you're okay...
when you're in pain...
It feels like crying...
It feels like shouting...
but no matter what you say...
no matter what you do...
One thing will surely be the same...
Your heart is broken
and drowning in pain...

HUWAT???

Nanonood kami ng t.v sa kwarto ng biglang ipalabas ang ost ng tween academy ang title ng kanta is back to december ata un. Basta un na un...hahahaha Kasama ko sa kwarto si Ara, Mira at biglang pasok naman sa kwarto ang hipag ko dahil kukunin na sana niya ang pamangkin ko pero dahil sa hindi pa naman umiiyak eh nagstay pa siya dun.

Habang nanonood eh napacomment ako sa music video ng tween academy as in ung seryosong seryoso ang facial expression sabay banat

"Hindi sila bagay noh???" sabi ko sa kaharap kong kapatid na si Ara.

Nakatingin lang naman siya sa t.v.

Sabay dugtong ko "mas bagay kami".

Napatingin sila sakin ng bonggang bongga sabay tawa...

Pati ako natawa din...


Lesson: Huwag magpapalipas ng gutom...lol =p

SURPRISE

Guy side:


Nagising ako sa tunog ng cellphone ko. 
Inis ko itong dinampot mula sa taas ng bed ko. 
Tiningnan ko ang screen ng telepono ko at nakarehistro doon ang pangalang "HON"...
Napalitan ng isang ngiti sa labi ang pagkainis ko.


"Good morning hon!" masigla kong bati sa kanya...

"Nasaan ka hon? Bakit parang maingay diyan?" nagtatakang tanung ko.

"Sira ka talaga, natatawa kong sagot dahil sa sinabi niya. Asan ka nga? ulit na tanung ko sa kanya."Inutusan niya akong tumingin sa bintana ko. At ano naman kayang makikita ko dun? Nacurious din ako kaya naman bumangon ako para sumilip sa bintana.

"Huh? Bakit ba kasi?" sabi ko pa...
"Ikaw talaga... ang dami mong alam. Andito na ko".

Ngayon naman pinatitingnan  niya sakin ang gate ng boarding house namin. Ang kulit talaga ng babaeng iyon. 

"Ano ba kasi-"

Sinunod ko din naman ang utos niya at ganun na lang ang pagkagulat ko ng makita ang isang pamilyar na mukha na nakatayo mula sa harap ng gate ng boarding house at nakatingin mula sa direksyon ko. Mabilis akong tumakbo pababa ng hagdan ng hindi man lang nakapaghilamos.

Ang babaeng iyon talaga napakahilig sa mga sorpresa...

Pagkababa ko agad agad akong lumapit sa kanya at niyakap siya. Alam kong maraming taong napatingin sa direksyon namin pero wala na akong pakialam. Sobrang saya ko kasi na makita ang pinakamamahal ko. At wala ng hihigit pa sa kasiyahang nararamdaman ko ngayon.

"Ginulat mo ako, adik ka talaga", ang nasabi ko nalang habang yakap siya.

Matagal na akong adik, alam ko na kaya iyon ang sabi niya. Wala ka bang balak na bitawan ako? Tanung pa niya.
Bahagya lang akong natawa sa tinanung niya pero hindi ko pa rin siya binitiwan.

"Hayaan mo lang muna ako, baka kasi nananaginip lang ako hon".
Bigla naman niya kong kinurot sa tagilirin para patunayang hindi panaginip ang lahat.
Kaya naman napabitiw ako sa pagkakayakap at tiningnan ko siya ng masama.

"Masakit iyon ah", ang sabi ko pang kunwari'y galit.

Tatawa tawa lamang siya.

"Para malaman mong hindi panaginip ang lahat. Hindi mo man lang ba ako papasukin mister? Kanina pa nanakit ang binti ko kakatayo baka akala mo sabi pa niyang nagrereklamo.

"Oo nga pala noh... Pasensiya na hon. Ikaw naman kasi bakit hindi ka nagsabing pupunta ka dito? Di sana nasundo man lang kita". 

Hinawakan ko ang kamay niya at pumasok na kami sa loob ng boarding house.
Kanina pa kami nakaupo sa may taas ng rooftop at kanina ko pa rin siya tinititigan pero pa rin ako makapaniwala na nasa harap ko na talaga siya.

"Hoy! Ano bang nangyayari sayo hon? Para kang nastroke diyan,."

"Hindi lang kasi talaga ako makapaniwala na nasa harap na kita ngayon. Para bang isang panaginip lang ang lahat na paggising ko andito kana, d makapaniwalang sagot ko".

"Kilangan pa ba kitang kurutin ulit para malaman mo na hindi panaginip ang lahat?".

"Ah... hindi hindi na... gising na ako."

"Aalis na din ako mamaya kaya sulutin na natin ang araw na ito".

Bahagya akong nalungkot sa sinabi niyang iyon na agad rin namang napalitan ng saya. Ang mahalaga may ilang oras pa ako para makasama siya.

"I'm sorry, wala sa sariling nasabi niya".
Nagulat ako dahil hindi naman niya ugali magsalita ng sorry lalo na kung wala siyang kasalan at nakita ko ang lungkot sa mga mata niya na mabilis din namang nawala. Ewan ko, parang may hindi siya sinasabi sakin o baka imahinasyon ko lang ang lahat. Baka nga.

"Bakit ka naman nagsosorry diyan eh at least dba may isang araw tayo."

"Gusto kong mapanood ang sunset hon," ang sabi niyang nakatingin sa langit.

Napakaganda talaga niyang panoorin mula sa ganitong posisyon. Pero bakit may lungkot na naman akong nakikita mula sa mga mata niya?

"Sige punta tayong tabing dagat. Maliligo lang muna ako. Wag kang aalis diyan ah."

"At saan naman ako pupunta aber? tanung niya?"

"Ayoko sanang iwan ka dito kasi baka bigla kang mawala".
Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko na para bang bigla akong kinabahan na para bang may mangyayaring hindi maganda. Sana naman wala lang ito.

Bumaba na ko mula sa rooftop at dumiretso ng banyo para mag-ayos ng sarili. Pero kahit ganun hindi pa rin mawala sa isip ko ang lungkot na nakita ko sa mga mata niya.

-----

"Maglaro tayo?"
Ano namang laro? Para ka talagang bata
"Sige na please???"
Oo na nga...
"Diyan ka lang ah..."
Ano bang balak mong gawin? kunot noong tanong ko? Humahakbang kasi siya papalayo sakin.
"Basta...."

Ilang dipa na ang layo niya mula sakin. Hindi ko gusto ang nararamdaman ko ngayon. Nakakaramdam ako ng takot sa hindi ko maipaliwanag na dahilan.

"Game starts now."
Ano bang klaseng laro ito hon? sigaw ko...

"Hindi ka pwedeng humakbang papalapit sakin... Hindi na pwede hon..."

Ano ba?? Naiinis na ako. Iritado kong sabi.

"I'm sorry hon..."

Ano bang sinasabi mo? Hindi na ito nakakatuwa...

"Just listen hon..."
Tumalikod siya mula sa akin saka biglang nagsalita.

"I'm leaving..."
Sige ihahatid na kita...

"No, hindi pwede hon. Huwag kang lalapit or else you'll lose this game."
Wala akong pakialam... Ano bang laro ito? Bat hindi mo ko harapin? Ihahatid na kita kung aalis kana.. Hindi ko na talaga gusto ang nangyayaring ito. Alam ko na hindi na ito basta laro na lang. Alam kong may problema siya pero bakit hindi niya sabihin sakin?

"You don't understand hon..."
Ano bang hindi ko maintindihan? Paano ko maiintindihan kung hindi mo sakin sasabihin?

"I told you I'm leaving.... for good."
What? Ok kung lilipat man kayo o kung kahit saang planeta pa yan susunod ako. Just wait for me.

"No... Hindi mo ako pwedeng sundan."
Bakit ba kasi? Hindi mo naba ko mahal? Bakit kaba kasi nakatalikod? Face me gusto kong makita iyong mukha mo.

"Ayoko... Stay there and don't make any more steps."
Hon... please don't do this to me..

"Hindi ko naman sinasadya. Hindi ko naman ito ginusto eh.."
Goodbye... pagkasabi niya noon agad agad siyang tumakbo ng mabilis papalayo mula sakin.

Wala akong naiintindihan at hindi ko alam kung bakit niya ito ginagawa pero hinding hindi ako papayag na mawala siya sakin ng ganun na lang. Hindi kahit kailan. Tumakbo ako para sundan siya at agad ko naman siyang naabutan at hinawakan ko ang wrist niya. Saka ko siya niyakap ng mahigpit. Umiyak siya ng umiyak na para bang wala ng bukas.

"I'-m I'-m so-rry....
I'm so scared...
I don't wanna lose you... but---
but I'm gonna leave you sooner or later...
I don't wanna hurt you..."

Wala akong maintindihan sa mga nangyayari pero isang bagay lang ang alam ko. Kailangan niya ko.

I'm here...
I'm always be here to protect you...
You don't have to be scared...
I would never leave you...
But your hurting me by doing this...
"I'm dying hon..."
Pagkarinig ko nun mula sa kanya pakiramdam ko huminto ang oras. She's dying... Ngayon alam ko na kung bakit siya nagkakaganito. 

Shhhsshhhhh....Everythings gonna be fine...

Hindi ko alam kung sapat na ba ang mga sinabi ko para gumaan ang pakiramdam niya. Alam ko hindi magiging madali ang lahat pero aalagaan ko siya at poprotektahan sa abot ng makakaya ko.

I'll take care of you...

-----------

Girl Side:

Ilang hakbang na lang makikita ko na siya. Napangiti ako sa isiping iyon. Alam ko siguradong magugulat siya pag nakita niya ako. Napatingin ako sa kulay green na gate na nasa harap ko ngayon, ito na iyon.
Relax Shella...
Relax...
Agad kong kinuha mula sa handbag ko ang telepono ko at agad na dial ang call button...

Nagriring na ang kabilang linya ng telepono....
Kinakabahan ako pero sa kabila nun eh excited akong makita ang reaksiyon niya.

Sana mapasaya ko siya kahit sa huling sandali... Bahagyang gumuhit ang lungkot sa mga mata ko na agad ring napalitan ng kasiyahan ng marinig ko ang pamilyar na boses sa kabilang linya.

"Good morning hon!" masigla niyang bati sa akin...
Good morning din, sagot ko...
"Nasaan ka hon? Bakit parang maingay diyan?"
Nasa puso mo... natatawang sagot ko. Baka naman heartbeat mo lang iyong naririnig mo, pabiro ko pang sagot.
"Sira ka talaga, natatawa din niyang sabi. Asan ka nga? ulit niya sa tanung?"
Tumingin ka sa bintana mo, utos ko.
"Huh? Bakit ba kasi?"
Ai naku ang dami mong tanung gawin mo nalang kasi...
"Ikaw talaga... ang dami mong alam. Andito na ko".
Tingin ka sa labas ng gate.
"Ano ba kasi-"
Hindi na nakapagsalita ang taong kausap ko sa kabilang linya. Alam ko na mula sa kinatatayuan ko ay nakita na niya ako. Nagsalita pa rin ako kahit na hindi na siya nakapagsalita.
Nakikita mo ba ang isang magandang babaeng kumakaway sayo?
Bago ko pa matapos ang sinasabi ko ay nasa harap ko na ang lalakeng kanina lang ay kausap ko.
Agad agad niya akong niyakap sabay sabing "Ginulat mo ako, adik ka talaga".

Matagal na akong adik, alam ko na kaya iyon ang sabi kong nakayakap pa rin sa kanya. Wala ka bang balak na bitawan ako? Tanung ko.
"Hayaan mo lang muna ako, baka kasi nananaginip lang ako hon".
Bigla ko siyang kinurot sa tagilirin para patunayang hindi panaginip ang lahat.
Kaya naman napabitiw siya sa pagkakayakap at tiningnan ako ng masama.
"Masakit iyon ah".
Tatawa tawa lamang ako, para malaman mong hindi panaginip ang lahat.
"Hindi mo man lang ba ako papasukin mister? Kanina pa nanakit ang binti ko kakatayo baka akala mo kunwari'y reklamo ko.
"Oo nga pala noh... Pasensiya na hon. Ikaw naman kasi bakit hindi ka nagsabing pupunta ka dito? Di sana nasundo man lang kita". Hinawakan niya ang kamay ko at pumasok na kami sa loob ng boarding house nila.
Kanina pa kami nakaupo sa may taas ng rooftop at kanina pa rin siya nakatitig sakin na akala mo eh namatanda.
"Hoy! Ano bang nangyayari sayo hon? Para kang nastroke diyan, natatawa kong puna."
"Hindi lang kasi talaga ako makapaniwala na nasa harap na kita ngayon. Para bang isang panaginip lang ang lahat na paggising ko andito kana, d makapaniwalang sagot niya".
"Kilangan pa ba kitang kurutin ulit para malaman mo na hindi panaginip ang lahat?".
"Ah... hindi hindi na... gising na ako."
"Aalis na din ako mamaya kaya sulutin na natin ang araw na ito".
Nakita kong bahagya siyang nalungkot pero pinilit niyang maging masaya.
"I'm sorry, wala sa sariling nasabi ko".
"Bakit ka naman nagsosorry diyan eh at least dba may isang araw tayo."
Pinilit kong ipakita sa kanya na masaya ako kahit na gustong gusto ng bumuhos ng mga luha mula sa mga mata ko. Alam ko kasi sa sarili ko na ito na marahil ang huli naming pagkikita.
"Gusto kong mapanood ang sunset hon".
"Sige punta tayong tabing dagat. Maliligo lang muna ako. Wag kang aalis diyan ah."
"At saan naman ako pupunta aber? tanung ko sa kanya?"
"Ayoko sanang iwan ka dito kasi baka bigla kang mawala".
"Natawa ako pero sa kaibuturan ng puso ko gustong gusto ko ng sabihin sa kanya ang lahat. Pero hindi ko kaya... Hindi ko alam kung saan ba ako dapat magsimula. Hindi ko siya gustong saktan. Hindi na nga sana ako dapat nagpakita sa kanya pero hindi ko kaya. Gustong gusto ko siyang makita kahit sa huling sandali. Sa pag-alis niya doon bumuhos ang masaganang luha na kanina ko pa pinipigilan.

-----
Maglaro tayo?
Ano namang laro? Para ka talagang bata.
Sige na please???
Oo na nga...
Diyan ka lang ah...
Ano bang balak mong gawin?
Basta....
Humakbang ako 1 step... 2-3-4-5-6- 20

Game starts now.
Ano bang klaseng laro ito hon? sigaw niya...
Hindi ka pwedeng humakbang papalapit sakin... Hindi na pwede hon...
Ano ba?? Naiinis na ako. Iritado niyang sabi.
I'm sorry hon...
Ano bang sinasabi mo? Hindi na ito nakakatuwa...
Just listen hon...
Tumalikod ako saka biglang nagsalita.
"I'm leaving..."
Sige ihahatid na kita.
No, hindi pwede hon. Huwag kang lalapit or else you'll lose this game.
Wala akong pakialam... Ano bang laro ito? Bat hindi mo ko harapin?
Ihahatid na kita kung aalis kana..
You don't understand hon...
Ano bang hindi ko maintindihan? Paano ko maiintindihan kung hindi mo sakin sasabihin?
I told you I'm leaving.... for good.
What? Ok kung lilipat man kayo o kung kahit saang planeta pa yan susunod ako. Just wait for me.
No... Hindi mo ako pwedeng sundan.
Bakit ba kasi? Hindi mo naba ko mahal? Bakit kaba kasi nakatalikod? Face me gusto kong makita iyong mukha mo.
Ayoko... Stay there and don't make any more steps.
Hon... please don't do this to me..
Hindi ko naman sinasadya. Hindi ko naman ito ginusto eh..
Goodbye... pagkasabi ko nun agad agad akong mabilis na tumakbo palayo sa kanya.

I'm really sorry hon. Hindi ko ito gustong gawin pero ito ang dapat kong gawin. Magiging miserable lang ang buhay mo kapag nagstay ka sakin at ayokong mangyari iyon.

Hindi ko namalayan nahabol na pala ko ni Daniel. Hawak niya ang wrist ko at wala akong magawa para matanggal niya iyon. Nakita ko ang lungkot sa kanyang mga mata. At alam ko na sa oras na iyon hindi ko na kaya pang itago ang nararamdaman ko. Niyakap ko siya ng mahigpit at umiyak ng umiyak.

I'm I'm sorry....
I'm so scared...
I don't wanna lose you... but---
but I'm gonna leave you sooner or later...
I don't wanna hurt you...

I'm here...
I'm always be here to protect you...
You don't have to be scared...
I would never leave you...
But your hurting me by doing this...

I'm dying hon...

"Shhhsshhhhh....
Everythings gonna be fine...
I'll take care of you..."

do the opposite

nung isang araw nag-away kami ng bf ko...
aminado naman akong kasalanan ko...
ewan ko nga ba pero parang namiss ko lang na magselos siya...
at aun nga nainis ang mokong...

medyo naasar na din ako sa mga reply niya sa txt
kahit na alam ko namang kasalan ko..
ewan ko ba...
nakakaasar na ewan...

gusto ko na sanang patulan siya kaso naisip ko...
ano bang mapapala ko?
ndi ko naman ikayayaman un...
isa pa???
ako naman ang nag-umpisa so dapat lang na ayusin ko ung ginawa ko...

kahit na as in sobrang pikon na ko sa kanya...
ginawa ko ung opposite na dapat kong sasabihin sana...
tnxt ko siya saba'y sabing...

"I love you hon... kahit na ganyan ka sakin ngayon... Mahal pa rin kita... I'm sorry"

After a few minutes..

Nagtxt siya
"kaw kasi hon"...

Alam ko sa txt na un... bati na kami... =)

Kasi nga BLANGKO...

Gusto kong magsulat...
Pero tanging pangalan mo
ang aking naisulat...

Dahil???

Blangko....

Pero laman ka naman ng isip at puso ko...

Kasi nga???

Blangko...

Gusto ko lang naman malaman mo na...
PINAKAMAMAHAL kita...


Kahit nabablangko ang utak ko... =)

sunset

LOVE is like loving SUNSET

you can loved it but you can never own it...

hakbang mula sa puso mo

Sa bawat hakbang mo gustong gusto kong tumakbo at hawakan ang kamay mo...
Isigaw at sabihin na huwag mo kong iwan...
Pero sa bawat salitang lumabas sa bibig mo...
Unti unti nitong dinurog ang puso ko...

Isang hakbang...
Makakaya ko bang mawala ka?

Pangalang hakbang...
Totoo ba ang lahat o isa lamang itong panaginip?

Pangatlong hakbang...
Tuluyan ka na bang mawawala sakin?

Pang-apat na hakbang...
Hanggang dito na lang ba tayo?

Ilang hakbang ba ang dapat kong gawin para manatili kang akin???

sulat para kay adik

(Nakita ko sa fs blog kaya ni-copy ko na...)
March 16, 2009


Dear Adik,


        You’ve been one of the most important part of my life from this past years… Kahit na almost a year palang tayo magkakilala masaya ko kasi ikaw ung ibinigay na txtmate sakin ni pare. Your different from any other guy na nakakatxt ko… Bukod pa dun kahit sa txt lang at tawagan ung communication nation you always treat me as special as your girl. And i’m really thankfull for that. Ung effort mo palang sa pagttxt sakin and even ung pagtawag mo, ung pagpupuyat mo para lang makatxt ako at kahit na makagat kapa ng sangkaterbang lamok eh ok lang sayo.  At kung minsan pa eh naiinis ka dahil hindi man lang makisama ung signal… Kahit na minsan eh madalas mo akong tulugan dahil sa sobrang antok mo na rin siguro.

Minsan pa nga asar talo ako sayo. May time kasi na ang lakas mong mang-asar at hindi makeri ng powers ko. May time naman na ako madalas ung nananalo. Halos lahat na ng kwento ng buhay ko nasabi ko na sayo at pati na rin ung mga nakakahiyang kwento. Kilala mo na ako kung pano ko magalit at kung kilan masama ang mood ko. Pero kahit kilan never ka pang nagalit sakin.

Kapag inaasar kita na baka mainlove ka sakin, tahimik ka lang habang ako naman todo asar sau na may kasama pang tawa. Hindi ko nga alam pero parang naiimagine ko na nagbablush ka at bigla ka nalang mag-iiba ng topic. Tapos ikaw naman itong mang-aasar. You became more than just a best friend para sakin. Kapag may time na masama ung loob ko at malungkot ako magttxt ka just to comfort me at kapag hindi ako nagrereply bigla bigla ka nalang tatawag just to ask me kung ok lang ako. Ramdam ko ung concern sa boses mo kapag kausap kita. At kapag may time na sinasabi kong ok lang ako, alam mo na nagsisinungaling ako. Hindi ko nga alam kung pano mo nalalaman un, o masyado lang obvious sa boses ko. ]

One time nag-away tayo dahil mas pinili kong wag ng magtxt sayo dahil sabi mo nga may gf kana nung one time na mwrongsend ka sakin. Galit ako sayo nun kasi ni hindi mo man lang nakwento un sakin. Pakiramdam ko kasi hindi ka naging fair sakin dahil ako sinasabi ko sayo lahat ng nangyari sakin pero ikaw nagawa mo ung itago.  Simula nun hindi na ko nagttxt sayo pero ikaw panay parin ang txt mo sakin and trying to explain everything. Pero i just ignored it. But then hindi ka pa din sumuko. Hindi ka pa rin tumigil kakatxt at kakatawag kahit na hindi ko naman sinasagot. Your still hoping na magttxt parin ang adik mo. Pero wala pa din. Until one time nagulat ako sa txt mo while it says na …

“lam mo adik,mas kilala na kita kesa sa kanya, kaya mas comfortable ako mag-open up sayo, mas nakilala mo ko kesa sa kanya, at higit sa lahat mas masaya ako pag anjan ka lang lagi, kaya d ko naisip na dahil lang sa malii8 na bagay, mawawalan aq ng adik, na naging pinakaimportanteng part ng life ko,cenxa na corny cguro 4 u pero ito tlaga feelings ko now”

I was really touch after reading your message kahit pano nabawasan ung inis ko sayo. Pero kahit na ganun i still didn’t respond until sa tumawag ka ulit and fortunately nasagot ng kapatid ko. Nakipagbati na rin ako sayo and i even apologize for my mistake.

From then on… everythings seems to be ok..

Until dumating ung time na sa sobrang pang-aasar ko sayo napaamin kita. I was really surprised knowing that.. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o malungkot. Hindi ko akalain na ang isang adik ay maiinlove sakin.hehe Pero kahit ganun you didn’t do anything . Hindi ka nanligaw and you didn’t ask for anything in return.You just said that your happy as long as nothing will change. And that’s what i like about you, hindi ako napepressure sayo. You always wanted me to be happy. And for that I’m really thankfull…

Dahil kahit anong mangyari you will always be, the only adik in my life.

I know you might not read this one but if ever you did..

I thank you so much…

tsk

You could have a change of heart, if you would only change your mind
Instead of slamming down the phone girl, for the hundredth time
I got your number on my wall, but I ain't gonna make that call
When divided we stand baby, united we fall

Got the time got a chance gonna make it
Got my hands on your heart gonna take it
All I know I can't fight this flame
You could have a change of heart, if you would only change your mind
Cause I'm crazy 'bout you baby, time after time





Nagising ako sa pagtunog ng phone ko na nasa tabi ko...


Ang aga naman manggising ng kung sino mang nilalang na ito...


Hindi man lang niya naisip na puyat ako kagabi... OO nga pala pano naman niya malalaman.
Hindi kaya si adik ito?
Sana nga siya na...




Pagtingin ko sa screen ng cellphone ko, nadismaya ko ng makita kung anong pangalan ang nakaregister.


Si Manuel, ang txtmate ng kaibigan ko na jejemon..




Manuel is calling....




Should I answer or not???




I decided to press the answer button..




Hello...


hello...


Bat napatawag ka?


wala naman... ano kasi si Cath galit sakin eh...


(as if I care)
bakit?


kasi may nasabi ako sa kanya...


(boklogs ka pala eh...)
eh d magsori ka... tawagan mo...




ayaw nga sagutin ung tawag ko eh...


(pwede naman kasing magtxt eh... wala naman akong kinalaman sa away nila)
itxt mo nalang...


tinxt ko na ayaw magreply eh...


bat ba nagalit un ng ganun? anong ginawa mo?


eh kasi may nasabi akong d maganda...


ano naman?


ano kasi?


(naiinip na ko... naman oh)


sabi ko kasi baka busy siya sa kas*xmate nia..


(eh gago ka pala eh... kahit ako sabihan mo nun asa ka pang kausapin kita)
mali naman kasi talaga eh... at nasapian ka ba at sinabi mo un?


nagsorry na nga ako eh... ayaw pa din..


(para namang utang na loob niya pa sayo ung sorry mo..)
mag-sorry ka nalang patatawarin ka rin nun (i doubt)


ah... sige sige... salamat ah...


ok...






Natuwa pa sana ko kung ikaw ung tumawag at pangalan mo ung nakalagay sa screen ng phone ko. Nakakainis parang d mo ko namiss...


Sana effective ung pagpapamiss ko sayo....

bumigay na???

Nanonood kami nung isang araw ng t.v ng biglang pumasok sa bahay ang pamangkin ko sa pinsan si John2 habang kasama namin sa sala ang kapatid ng hipag ko na si elaine.

Si john2 eh 3 years old na bata samantalang si elaine eh nasa 5 na.

Si john2 eh kakapagupit lang... 

ang gupit niya??? kalbo... =)

Si elaine naman hanggang balikat ang buhok

Nagulat kaming lahat sa sinabi ng batang si John2.

John(2x): ano laine sabunutan tayo?

(ang lakas ng loob na maghapon purket alam niyang ndi siya malulugi)

elaine: ayoko nga...

kami: tawa lang ng tawa...

Narealize na kaya ng batang si john(2x) na isa siyang gurlalo???

ang BASAHAN

Nagbabalot ako ng lumpiang shanghai kagabi ng malaglag sa sahig ang isang piraso ng wrapper. Pinulot ko nalang at huniwalay kasi nga madumi na un.
ako: d ko na isali tong isa ah..
mama: bakit naman? malinis pa yan... kakalampaso ko lang kanina diyan eh...
mira:(10 yrs old kong kapatid) oo nga po kakalampaso mo lang eh ung ginamit mo naman kaya diyan na basahan madumi din...

ako at si hipag: bwahahahahahaha (tawa kami ng tawa)

uu nga naman...

Dear blog,

Namimiss ko na siya...
Sobra...

Naramdaman mo na din ba???

Ung pakiramdam na para bang may nagpahinto ng galaw ng oras dahil bawat galaw mo para bang slow motion lahat?
Ung para bang ng magtama ang mga mata niyo may kakaibang magic?
Ung gustong gusto mo ng magsalita pero parang ayaw bumuka ng mga labi mo?
Ung pakiramdam na mahirap i-explain...
na hindi mo alam kung anong salita ba sa diksyonaryo ang dapat mong gamitin dahil sa nababangko ang utak mo?

Nasaan na???

May mga taong katulad ng mga bagay...

Pinababayaan lang...

Alam mo kasi na andiyan lang...

Pero minsan sa sobrang abala mo hindi mo na napapansin...

Na ang mga taong un, unti unti na palang nawawala sayo...

Akala mo andiyan pa...

Wala na pala...

Pilit mong hahanapin...

Kasi kailangan mo...

Bakit kasi?

Kung kilan wala na...

Kung kilan napabayaan mo na...

Saka mo napagtanto na mahalaga pala siya...

Pano yan kung huli na?

sa ngayon

Takot ako sa bawat segundo, minuto, oras at araw na lumilipas.

Kinatatakutan ko ang bawat galaw ng relo.

Natatakot ako sa mga pwedeng mangyari...

Na baka isang araw pag-gising ko hindi niya na ko mahal...

Na iba na ang laman ng puso at isip niya...

Siguro nga masyado lang akong paranoid...

Pero natuwa ako sa sinabi niya.

Kahit paano nabawasan ang takot na nararamdaman ko.

"wag kang matakot hon...

wala namang mababago kung tayo, tayo talaga hon...

kahit ano pang mangyari tsaka sigurado na naman din ako sayo hon..

kaw ung gusto kong makasama habang buhay..."

Sa ngayon panghahawakan ko muna ang sinabi niya...

Sa ngayon hindi na muna ako mag-iisip ng kung anu-ano...

Sa ngayon hahayaan ko na lang munang maging masaya  sa piling niya...

Sa ngayon sapat ng alam kong mahal namin ang isa't isa...

Ewan

Naramdaman mo na bang ung pakiramdam na inip na inip ka pero hindi ka makaalis sa kinatatayuan mo?
Ung gusto mo ng humakbang pero nagdadalawang isip ka?
Ung iconvince ung sarili mong darating siya kahit na sa sarili mo hindi mo alam kung may darating nga ba?
Ung nagmumuka ka ng tanga pero sige pa rin...
Ung mag-antay pa rin kahit na alam mong walang kasiguraduhan?
Ung ngumiti kahit na naiiyak kana?
Ung piliting maging masaya kahit na sa loob loob mo gusto mo ng sumigaw...
Ung magalit pero para saan pa nga ba?
Ung umasa kahit na ayaw mo na...
Ung sabihin sa sarili mo na kakalimutan mo na pero heto at siya na naman ang iniisip mo...

Miss ko na siya...

Sobrang miss ko na siya na kung pwede lang lumipad eh ginawa ko na para lang makita siya... 

Kaso milya milyang distansiya ang layo naman sa isa't isa... =( 

Mali ba???

Mali ba ko?
Masyado bang naging makitid ang utak ko?
Imbes na magalit sayo dapat ata pinakinggan muna kita...
Dapat sana inunawa...
Kaso kasi sobrang asar na asar na talaga ko sayo eh...
Ilang araw din akong naparanoid sa pag-aalala kung ano ng nangyari sayo?
Tapos ni ha ni ho??? wala...
Mano ba namang magtxt ka kahit na isang txt lang...
Un lang naman sana ung gusto ko para naman mapanatag ung isip ko at kalooban ko kaso wala eh...
Sino bang d maiinis sa ganun?
Para bang binabalewala mo lang ako...
Kung wala kang load pwede naman sigurong makitxt dba?
Masisisi mo ba ko kung ganun ung maramdaman ko?
Hay....

Emosyon

Minsan ung inaakala mong realidad, panaginip lang pala...

Sa isang iglap bigla bigla na lang magbabago ang lahat sa ayaw mo man o sa gusto...

Ung inaakala mong mahal mo at mahal ka... Pakiramdam mo lang pala pero wala talaga...

Ung inaakala mong "kayo"...

"Ikaw" lang pala...

Naiwan kang naghihintay...

Umaasa...

At kahit na gaano mo pa kagustong kalimutan ang lahat...

Makikita mo nalang ang sarili mo sa isang sulok...

Nagdarasal... na sana panaginip lang ang lahat...

Na sana pagdilat ng mata mo...

Babalik na ulit sa realidad...

Na kahit na anong gawin mo makikita mo pa rin ang sarili mo...

Nakatanaw sa bintana...

Naghihintay...

Na ung sinasabi mong hindi kana aasa pa...

Andun pa rin sa kaibuturan ng puso mo...

Hinihiling na sana bumalik siya...

Na sana hindi ka niya tuluyang nakalimutan...

Na sana mali lang lahat ng inaakala mo...

Na sana totoo ang salitang sinabi niyang "Mahal kita" at "hindi ko na hahayaang mawala ka sa piling ko."

April 28,2011

Wala naman talaga sa plano na mababago pala ang desisyon ko oras na magkita kami. Sabi ko pa sa kanya hindi ako naniniwala sa second chance at hindi na rin kami pwedeng magkabalikan. Friendship lang ang kaya kong i-offer sa kanya. Pero kinain ko ang lahat ng sinabi ko.

First time namin magkita ni adik sa tinagal tagal na nagkakatxt kami d ko akalain na magkikita pa kami. Ang plano ko lang naman talaga pagbigyan siya dahil hindi ko man lang siya binati nung birthday niya kasi akala ko galit siya sakin. Marami talagang namamatay sa maling akala at isa na ko dun. 

Kahit na nakita ko na siya sa picture iba parin talaga ung first time mong i-memet. Para kang nakikipagpag-eyeball sa txtmate, kunsabagay ganun naman talaga kami dati... textmate...

Habang papalapit ako ng papalapit sa mismong lugar ng usapan namin ganun naman ang bilis ng tibok ng puso ko. Pakiramdam ko nga gusto ng tumalon ng puso ko sa katawang lupa ko sa sobrang kaba. At sa kapraningan ko nalaglag pa sa pouch ang cellphone ko. Pagdampot ko sa cellphone ko napatingin ako sa nakatayong lalake ilang hakbang ang layo mula sa akin...

Siya na un...

Alam kong siya un...

Tumayo lang ako sa harap niya na walang kahit anong sinasabi. Ewan ko hindi ko rin naman alam ang dapat kong sabihin. 

Nagkatinginan lang kami.... Pakiramdam ko huminto ang oras ng mga sandaling iyon.

Ang weird sa pakiramdam...

Siya ang bumasag sa katahimikan...

Wala kasi kong idea sa dapat kong sabihin o sa kung ano nga bang dapat kong sabihin.

Ngumiti siya...

Napangiti din ako...

keso

akala ko ba gusto mo parehas tayo ng last 2 digit ng number ng sim?

oo.. nga kaso wala kaya akong mahanap... Pinabili ko lang un kay kapatid.

Dapat kasi ikaw ang bumili...

Eh wala kaya akong mahanap dito tapos ang mahal mahal pa...

Wala ka namang ka effort effort...hahahaha

Anong wala? Nag-effort naman ako...

Ginagaya ko lang ung sinabi mo sakin?

Alin un?

Sabi mo kasi wala akong ka effort effort nung naging tayo???

Oo nga... wala masyado..hehehe

Hindi pa ba sapat na "tinawid ko ang dagat para sayo?"

Halleeer??? nagbarko ka kaya... hahaha

hahahaha

Adik ka talaga...

ADIK SAYO...

bumabanat kana naman...

totoo naman un hon...

weeeeeh???hehehehe

I love you so much hon...

I love you too... =)

THANK YOU MA

Hindi sapat ang mga salita para idescribe ko kung gaano ako kathankfull sa lahat po ng nagawa, ginawa at ginagawa niyo para saming magkakapatid. Hindi ka man isang perpektong ina pero para sa amin D BEST ka. HAPPY MOTHER'S DAY MA!!!

Mahal na mahal ka namin.... =)

Pangarap

Masama ba kong wala akong pangarap?

Ang gusto ko lang naman eh maging masaya....

kasama KA.......

OMG

Naransan mo na ba ung kasalukuyang enjoy na enjoy mo habang kabonding mo ang sabon ng biglang mawalan ng kuryente?

Ako... Naranasan ko na...

Kanina lang...

I hate it.......

Napasigaw tuloy ako ng MMMMMMMMMMMAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

nid ko ng DOH...

Emergency light please....

Buti nalang sumaklolo agad ang pinakamamahal kong mudra at ayun dala dala ang emergency light...

Nakahinga ako ng maluwag. Natatakot kasi ako dahil sobrang dilim talaga sa loob ng banyo namin. Kulob na kulob at ni karampot na liwanag eh wala ka talagang masisilayan.

OMG talaga...

I'm soo scared... as in... kung anu-ano na kasi ang naiimagine ko kahit na katanghalian pa un... 

Ang dilim dilim kaya...

Na-share ko lang....

Ang tanung (2)???

piktur: mula kay papa google

Napakabibong bata talaga ni Elaine at napakainosente. Ang dami niyang tanung na minsan mapapatawa ka nalang dahil sa kung paano ipapaliwanag ang sagot. Walang araw na hindi niya ko napapatawa sa tuwing pumupunta siya dito.Kung gusto mong alamin kung bakit eto ang unang rason.

Sinusubuan siya kanina ng hipag ko ng mapansin niya ang kalendaryo sa likod ng pintuan namin. Nakita niya ang magandang tanawin na mula sa probinsiya ng Zambales. At ayun nga marunong na din pala siyang magbasa.

laine: Zam-ba-les.... Zambales nga... (tuwang tuwa niyang sabi) ate zambales ba yan? tanung niya pa.
ate:  Oo nga, Zambales yan...
laine: Eh bakit wala ung bahay namin??? tanung niya pang nagtataka...

Napatawa nalang kami ni mama at ng kapatid kong lalake.

boy: Nasa likod ung bahay niyo. Tatawa tawang sagot naman ng kapatid ko.
ako: Hindi na kasi nagkasya pabirong sabi ko din.


Wala ako sa mood ngayong araw na ito pero salamat sa batang un at napatawa niya talaga ko...

Open Letter for a Friend

03-26-11
03:00pm


Tol,
Surprised? Kamusta? I just hope na ok ka... as in okay sa olryt para naman mabawasan ang mga emo-emohan sa earth. Nagtataka ka ba? Ako rin kaya nagtataka at nakagawa na pala ako ng love letter? hahaha... Wala lang... Brown out kasi kaya ayun napasulat ako since nasa mood akong magsulat un nga lang d ko na mapapadala sayo kasi inabot ako ng katam...Kaya heto't nitatype ko na lang sa blog. Private na private noh?hehehe... Belated Happy Birthday pala!!! Oo na... alam ko na may atraso ko sayo. Nalimutan ko ang araw na un ng pagtanda mo...hahaha... Sorry masyado akong bzbzhan sa wala. Alam mo naman si ako memory gap na din...=p 


Sa totoo lang wala naman talagang rason kung bat ako sumulat eh.. Wala lang, trip trip lang...hehehe... Pero ung totoo eh gusto lang kita mapasmyl ung tipong abot tenga kung pwede nga sana eh sumobra pa dun... Ikaw naman kasi eh feelingero ka din masyado. Feeling mo naman pasan mo ang problema ni mother earth samantalang lahat naman ng tao eh me problema. Parang ako? ang bigat bigat ng problema ko, panu ba naman hindi ko alam kung sinong pipiliin ko... si Tom Cruise o si Brad Pitt? si Piolo o si Dingdong? hahahaha...Ako na ang umaambisyon at nagmamaganda...hehehe... Yaan mo na lang tutal minsan lang naman eh...Minsan ko lang naman bolahin ang sarili ko kahit na parang tanga lang...hehehe...


Ah basta ang gusto ko lang naman sabihin eh, andito lang ako... As in dito lang talaga ko since ndi naman ako makakapunta dian. Paulit ulit man minsan ang sentimyento mo sa buhay eh lagi mo lang tatandaan na willing pa rin naman akong makinig kahit na pang 100000000 times to the 10th power ko ng narinig sayo yan. Sabi ko nga sayo ang problema, d yan pinoproblema... Nakakapangit lang un, ikaw din concern lang ako sayo...hahaha... Kahit na may libo libong taong kumukwestion sayo, may isang tao parin naman na andito sa Caloocan para suportahan ka...Oh, dba? San kapa? hehehe...


Pagbutihin mong maigi ung pag-aaral mo at ipamukha mo sa kanila na nagkamali sila sa panghuhusga nila sayo. Hindi mo mape-please lahat ng tao sa paligid mo. Ang magagawa mo lang eh ipakain mo sa kanila ung sasabihin nila...(hanu daw un?)Naintindihan mo ba? d ko na din kasi maintindihan eh..hehehe... Basta un na un... Sabi nga kahit anong gawin mo. May sasabihin at sasabihin ang ibang tao... Be happy na lang advice ni jollibee... =p


Sige babush na antok na si ako...


Your LDR friend,
M