Ang saklap...
as in ang saklap talaga...
Ang bigat bigat talaga ng pakiramdam ko ngayon...
Kaya kahit na nakakahiya eh dito ko nalang sasabihin lahat ng gusto kong sabihin...
Nakakaiyak...
At nahihiya ako sa parents ko...
Kahit na pinapagaan ni mama ung loob ko at ng kaibigan ko...
Nalulungkot pa din ako...
Sobrang sad talaga ko ngayong araw na ito..
Ang ganda pa ng pasok ng araw na ito at ng text na bumungad sakin...
Wala na kong work... Ang gandang birthday gift sakin as in...
Back to pagiging tambay na naman ako...
Ang dami ko kasing sablay this week...
Aminado naman ako
Pang three weeks ko na sana this week kaso wala na...
Bago palang din kasi ako sa work na un and under observation pa...
First time ko mapasok sa ganitong klaseng trabaho.
At ngayon ko narealize na hindi pala ganun kadali ang trabaho sa office...
Sobra sobra at nag-uumapaw na pressure cooker talaga...
Kulang pa ko sa confident...
Saan ba kasi pwede ung bilhin?
Minsan iniisip ko tuloy sana makapal na lang ung mukha ko para naman hindi ako ganito.
So fragile...
Napakahinhin ko pa kumilos...
Shitness.... pano ko ba babaguhin ung kilos ko kung simula ng pinanganak ako ganito na ko???
Nakakainis.....
Sana pwede nalang bilhin ung super powers... kaso can't afford din un for sure...
Sobrang pressure talaga dahil lahat ng attention nasa kin...
Bawat kilos o galaw ko. At dahil dun mas lalo lang akong natataranta...
Sa nature kasi ng trabaho ko "No mistakes are allowed...."
Para kang isang doktor na isang pagkakamali mo lang pwede kang makapatay ng pasyente.
Maybe I am not really suitable for that kind of job...
Sinubukan ko namang gawin ung makakaya ko...
Enough na ba un?
Haaaaaaaaaaaaaayyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy.............
Disappointed talaga ko sa sarili ko... sobra...
Pero kahit ganun still thankful na binigyan ako ng chance at sa mga mali ko I learned a lot of things...
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento