This past few weeks hindi na naman ako masyadong makatulog...
In short sinusumpong na naman ako ng insomia...
Tapos ang dami dami ko pang naiisip kahit na hindi naman na dapat isipin...
Ito kasing si isip eh ubod ng pasaway...
Sabi ko ng tama na at napapagod na kong mag-isip eh...
Buti ba sana kung ung naiisip ko eh iniisip din ako dba? Its unfair!!!
May mga pinagsisisihan kaba sa mga desisyon mo? kung pwede mong ibalik ang oras na iyon anong gagawin mo?
Sa totoo lang madami akong pinagsisihan... Kaso naisip ko kung habang buhay ko nalang iisipin ung mga regrets ko, wala lalong mangyayari sa buhay ko. Tsaka blessing in disguise na din kasi wala sana sa buhay ko ung mga kaibigan ko ngayon. Mas maganda kung titingnan mo sa magandang anggulo ung mga nangyari sayo kesa pagsisihan kung anuman ung mga hindi mo nagawa. Kasi ung mga nangyari sa nakaraan ay nagbibigay naman sa akin ng magandang aral at masayang ala-ala.
Hindi ko na iisipin kong anong pwede kong gawin kung pwede kong ibalik ung oras kasi babalik na naman ako sa step 1... Ayoko ng mag-isip.
Major major regrets?
Iyong time na nagsimula akong hindi maniwala sa second chance at pinairal ang pride.
Nung time na nagkita kayo ni first bf / ex after 5 years, anong nafeel mo?
Major major kaba... As in pakiramdam ko kasali sa marathon ang puso ko at parang lalabas na siya sa katawang lupa ko.
Masaya ka bang makita siya?
Oo na hindi... Oo kasi after so many years nagkita kami na akala ko hindi na dahil ayoko naman talaga. Hindi kasi ayoko lang nung pakiramdam na para bang may something pa sa kaibuturan ng aking wagas na puso. Kasi alam ko committed na siya sa gf niya. At ayoko nung pinaparamdam niya sakin na parang walang nagbago. I hate it...
Mahal mo pa ba?
Ang plastik ko kung sasabihin kong wala na akong nafefeel kahit na alam kong meron parin pala na akala ko eh wala na.
Bakit hindi ka naniniwala sa second chances?
Ung totoo naniwala naman ako noon sa second chances kaso parang umasa lang ako sa wala. Kaya ayoko ng maniwala sa salitang un. Once na niloko ka na may tendency pa din na maulit un... Siguro masyado lang akong duwag dahil hindi ko kayang magtake ng risk. Natatakot akong masaktan na naman at umasa...
May hinihintay kaba?
Siguro... Hindi ko alam kung ano o kung meron nga o kung ano man iyon. Ayoko nga ng feeling ng naghihintay mainipin ako eh...pero ewan nga ba?
Sa palagay mo ba kapag napalitan ang puso ng tao may tendency na magbago rin ung nararamdaman niya?
Nung minsang may mapakinggan akong love story na nagpa-heart transplant ang bf niya at simula noon eh nagbago na ito sa kanya. Napaisip ako ng bonggang bongga. Natanung ko pa nga ung isang kaibigan ko sabi niya siguro daw kasi un ang nakakaramdam pero ewan ko nga naguguluhan din ako.
Ikaw ano sa palagay mo?
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento