MAIL BOX: Hunyo 2008

This is the second story that i wrote after "Maling Akala"...
Nagpapaka feeling writer kahit na hindi naman... hahahaha.. :lol:
hope u like it... and kindly leave some comment to know your feedback....

tnx a lot.

mitch ^_^

They said promises are made to be broken and yeah thats right, but then I’m still hoping for someone na tuparin niya ung promise niya sakin…

still hoping na sana pagbalik niya dito ako pa rin ung laman ng puso niya. Pero naisip ko lang do I still have to hope? or just forget about that “PROMISE”…

And now I don’t know if I’m still waiting for someone…
------------------------------ ------------------------------------------------------------------

Chapter 1 Broken Promises

Casey tulala bebang ka na naman diyan….. sabi sakin ng kaibigan kong si anne, na nagpabalik sakin sa kasalukuyan.

Nasa lobby ako noon habang nakatitig lang sa kawalan. Hindi kasi mawala sa isip ko ang isang alala na hindi ko alam kong dapat ko ng kalimutan.

It’s been 10 years from now simula nung umalis siya dito samin… and now I’m already 21 years old samantalang siya 23 na… he’s 2 years older than me kasi… I still remember nung araw na nagpaalam siya sakin…

FLASHBACK:

We were sitting on a bench at tanaw ang dagat…

napakaganda talaga ng ambiance…

"ang ganda dito noh… sabi koh..

Yeah pero mas maganda ka parin…then he smiled sweetly.

Keso d bola ka talaga… "nakangiting sabi ko sa kanya, sabay hampas sa braso niya.

Mamimis ko yan…

Ang alin?

Ang ngiti mong yan…

ang paghampas mo sakin… seryosong sabi niya. Habang nakatingin sa malayo.

Ang seryoso natin ah… pabiro kong sabi sa kanya…

Flight ko na bukas ng umaga… 10am to be exact…

I was really surprise sa sinabi niya… akala ko nagdadrama lang siya or nagbibiro pero hindi ko man lang makita sa mukha niya na nagbibiro siya… Sa halip seryosong ekspresyon sa mukha ang makikita mo…Natulala na lang ako sa sinabi niya…

Silence

Then after a while binasag niya rin ung katahimikan…

I promise to be back for you…And ikaw ung pakakasalan ko sa oras na un…I swear… nakangiting sabi niya sakin samantalang ung right hand niya e style na parang nagpapanatang makabayan…

Sira kah talaga…

Ang dami mong alam… un lang ung tanging nasabi ko sa kanya… pero deep inside ang bilis bilis ng tibok ng puso ko… at sobrang saya ko sa sinabi niya… pero may part din sa puso ko na nalulungkot dahil hindi ko na makakasama ang lalakeng kasama ko ngayon at narito sa tabi ko…

End

And now should I still hope? Un ang lagi kong tinatanong sa sarili ko sa halos 10 taon.Sabi nila the more na nag-eexpect ka… doble nun ang sakit… pero masama bang umasa na tuparin niya ung pangakong niyang iyon sakin? Na mag-hintay sa kanya ng 10 taon kahit na hindi ko alam kung ano na bang nangyayari sa kanya?kahit na hindi ko alam kung magkikita pa nga ba kami… kahit na parang nag-hihintay ako sa wala?
Sigh…

Hoy gurl kamuzta ka naman diyan? Sabay tapik sakin sa balikat ni anne…

Huh… may sinasabi kaba?

Ai naku ewan ko sayo, bahala ka na nga diyan… at nagsimula na siyang maglakad papalayo sakin habang sinasabi niyang, “kalimutan mo na siya alam mo namang promises are made to be broken.” Wag ka ng umasa, masasaktan ka lang…

“wag ka ng umasa masasaktan ka lang”….

“wag ka ng umasa masasaktan ka lang”….

“wag ka ng umasa masasaktan ka lang”….

Un ang paulit ulit na nag-eecho sa tainga ko. Siguro nga dapat ko na siyang kalimutan. Siguro nga..

sigh...

I was on my way back to my unit nung may marinig akong isang pamilyar na boses galing sa likuran ko. Isang tao lang naman ang alam kong kaboses niya, isang taong hindi ko alam kung ikatutuwa ko na makitang muli.

Hi casey!!! bati sakin ng isang pamilyar na boses na kay tagal kong hinintay.

Paglingon ko tama nga ang hinala ko si Joshua Olivares ang nakatayo ngayon sa harap at nakangiti sakin. Nakahawak sa braso niya ang isang magandang babae na obvious na obvious naman na girlfriend niya.Nang makita ko sila para akong nagyelo mula sa kinatatayuan ko at hindi ako makagalaw. At may kirot akong naramdaman sa puso ko. Sino ba namang matutuwa kung makikita mo na ang lalakeng nangako sayo na babalikan ka daw niya at pakakasalan balang araw ay may iba na. Na ang lalakeng hinintay ko ng 10 taon eh heto masaya na pala sa piling ng iba.

Samantalang ako ang tagal na nag-hintay sa kanya. At kahit na isang manliligaw ko e binalewala ko para lang sa kanya. Sabagay sino ba naman kasing may sabi sakin na hintayin ko siya sa loob ng 10 taon. Wala nga naman. Sa mga oras na ito gustong gusto ko ng pumasok sa loob ng unit ko at doon ilabas lahat ng sama ng loob ko pero mas pinili ko nalang na harapin muna sila sandali. Ayokong magmukang kaawa awa sa harapan niya. Ni patak ng luha na lalabas mula sa mga mata ko ayokong makita niya.

Sapat na sakin na hindi niya pala kayang tuparin ang pangako niya.
Sapat na sakin na nagmuka akong tanga, kakaantay sa kanya.
Tama nga si anne sana noon pa sinunod ko nalang siya.

Hi! ang sabi ko sa kanya at pilit na ngumiti.[ang plastik mo talaga casey,sa isip isip ko]

So can we go out for dinner? Tayong tatlo ni shane. Ang tagal nating hindi nagkita and I miss you. Sabi niya sa akin na nakangiti..

Gusto ko sanang matuwa sa narinig ko na namiss niya ako pero hindi ko magawa…

Oo nga ang tagal nating hindi nagkita and it seems that nakalimutan mo na ang pa----sasabihin ko sana sa kanya. Pero parang wala siyang narinig, at sabay putol niya pa sa sasabihin ko kaya naman hinayaan ko nalang.

Oops sorry hindi ko pa pala napapakilala sayo si shane. Ahm shane this is casey my childhood friend, and casey this is shane may girlfriend. Pagpapakilala niya.

Iaabot ko sana ang kamay ko kay shane para makipagshake hands pero mukang ayaw niyang bitiwan sa braso si josh kaya naman binawi ko nalang. [Lenshak na babae ito ah, pinapainit lalo ulo ko grrrrr….]

Ngumiti nalang ako sa kanya ng plastic. Hindi ko na talaga sila kayang tagalan kaya naman nagpaalam na ako sa kanila.Hey josh if you don’t mind. I’ll go ahead na, kayong dalawa nalang mag-dinner tutal muka namang kayo lang din mag-eenjoy dun eh then I smiled trying to hide the pain i feel inside and walked away.

Wats the problem of that girl? Tanung sakin ni shane na halatang inis na inis.Ako na humihingi ng pasensiya shane, ganun lang talaga si casey eh. Ahm siguro bad mood lang un kaya ganun pero mabait naman iyon eh. Ang paliwanag ko sa gf ko. Hindi ko alam na nakikipagkaibigan ka sa ganoong klaseng tao. Alam ko namang hindi niya ako gusto eh, at hindi ko rin siya type na maging kaibigan kahit pa kaming dalawa nalang ang natitira sa mundong ito, dagdag pang sabi ni shane. Pwede ba tumigil kana naririndi na ko sayo eh,shut up ok. Pagalit kong sabi sa kanya kaya naman tumahimik na rin siya.

What’s wrong with you casey anu bang nangyayari sayo? Un ang tumatakbong tanong sa isip ko, hindi ka naman dating ganyan sa isip isip ko.

While I was walking naririnig ko pa ang girlfriend ni josh telling something na hindi maganda about sakin but then I didn’t even bother na malaman pa un. The hell I care. Magsama silang dalawa, sa isip isip ko [im really being bad].

Patakbo akong umalis sa lugar na iyon,
sa lugar kung saan malayo sa kanila.

Sa lugar na pwede akong sumigaw para ilabas lahat ng sama ng loob ko.
Sa lugar na walang Joshua at shane na nag-eexist.
Sa lugar na pwede akong umiyak hanggang gusto ko.
Sa lugar na makakalimutan kong mga pangako niya.

Habang patakbo akong umiiyak hindi ko namalayan na may isang lalake na pala akong nabangga.

Bog…

Awts muntik kanang maout of balance miss, buti nalang naalalayan pa kita, sabi ng isang lalake sa akin.

Nakayuko kasi ako kaya hindi ko siya makita.

Hinarap niya ang mukha ko sa kanya at nagtama ang mga mata namin.

Tama bang nakikita ko sa mga mata niya? Awa…Naaawa siya sa akin, ganun naba ako kaawa awa sa isip isip ko at mabilis akong lumayo sa kanya. Hindi ko alam kung saan ako pupunta pero bahala na si batman. Buti nalang at dala ko ang susi ng kotse ko. Mabilis ko iyong binuksan at pumasok agad ako at pinaandar ko ang sasakyan ko.

Nagulat ako ng bigla nalang tumakbo ang babae kanina, alam ko may problema siya dahil nakita kong hilam ng luha ang mga mata niya. Kaya naman nagmadali akong sundan siya kahit na kadarating ko lang at eto na naman ako papasok sa kotse ko. Mabilis ko itong pinaharurot para masundan ang babaeng nabangga ko kanina. Ewan ko ba pero nag-aalala ako sa pwede niyang gawin, hindi ko nga alam kung anong pumasok sa isip ko at heto ako’t sinusundan siya. Basta ang alam ko lang responsibilidad ko siya. Baka kasi kung anong mangyari sa kanya.

Nakahinga ako ng maluwag ng iparada niya ang kotse niya malapit sa isang resort, dahil kahit pano naging maayos naman ang pagdadrive niya. Dire diretso siyang pumasok kaya naman agad ko siyang sinundan at mabilis akong bumaba sa sasakyan ko.Nakatingin lang ako sa kanya mga 5 dipang layo mula sa kinatatayuan niya. Umiiyak siya habang sumisigaw.

“I hate you Joshua….
Galit ako sayo.
Sana hindi ka nalang bumalik.
Sinungaling ka...
Sinungaling….
Wala kang isang salita….

Iyon ang sinasabi niya.. pagkatapos ng ilang minuto umupo siya sa buhangin at yumuko dun at sinandal niya ang mukha niya sa tuhod niya..at muli na naman siyang umiyak.Hindi na ako nakatiis dahil ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak. kaya naman naglakas loob akong lapitan siya.

Pwede bang tumabi? Ang sabi kong nakangiti sa kanya, maya maya lumingon siya at hindi nagsalita nakatingin lang siya sakin.. ung tingin na parang bang sinasabi niyang anung ginagawa mo rito? Kaya naman sinagot ko na rin ang tanong na alam kong tumatakbo sa isip niya pero bago iyon inabot ko muna sa kanya ang panyo ko.

Heto panyo punasan mo na yang luha mo. Ikaw din baka maging muta pa yan sayang naman dahil mababalutan ng muta yang maganda mong mukha pabiro kong sabi sa kanya, napangiti siya ng bahagya pero sumeryoso na naman ulit ung ekspresyon ng mukha niya.Oo nga pala kaya nga pala ako nandito dahil nag-aalala ako sayo. Ang weird noh kasi sino ba naman ako para mag-alala samantalang hindi naman tayo magkakilala. Nakatingin ako sa dagat habang sinasabi ko iyon sa kanya.

Maraming salamat ang tanging sinabi niya at ngumiti siya sa akin.

Mas maganda ka pala kapag nakangiti eh. Ang sabi ko sa kanya.

“Wag ka ng umiyak, kung sino man ang taong dahilan ng pag-iyak mo alam ko pag-sisisihan niya iyon balang araw.”Ngumiti lang siya ng pilit habang sinasabing “sana nga”. Pero alam ko hindi mangyayari un dahil masaya na siya. Samantalang ako heto’t parang tangang umiiyak ng dahil sa kanya. Nang dahil sa walang kwentang pangako niya. I’m stupid para umasa. I’m really stupid, sabay tayo niya at nagsimula ng maglakad papunta sa sasakyan niya.

Sabay na tayo habol ko sa kanya.

Sure sabi niya.
Mauna ka nalang, susundan nalang kita sabi ko sa kanya.
Ok, sabi mo eh.
At dire diretso na siyang pumasok sa kotse niya at pinaandar ito.

Habang nagmamaneho ako hindi ko makalimutan ang sinabi niya kani kanina lang, “dahil sa isang pangako kaya siya nagkakaganun”.. kaawa awang babae sa isip isip ko. Come to think of it sino ba naman ako para maawa sa kanya samantalang isa rin naman ako sa mga nag-papaiyak sa mga babae. Isang playboy na kinaiinisan ng mga babae.

Kahit pano I feel much better now, at least nabawasan lahat ng hinanakit na nararamdaman ko sa puso ko. Nakakatuwang isipin na may isang taong hindi ko naman kilala ang mag-aalala pa sa akin. Sabay tingin ko sa panyong hawak hawak ko sa kamay ko.

Nakarating na kami sa condo na tinutuluyan namin parehas pagkatapos na ipark ang kanya kanyang kotse bumaba na kami sa sasakyan namin.

Una na ako sabi ko sa lalakeng kaharap ko ngayon.

Sige sa susunod titingnan mong dinadaanan mo, pahabol niyang sabi sa akin.Nagwave lang ako sa kanya at ngumiti.James Suarez nga pala pahabol pa niya..

Casey….
Casey Navarro sigaw ko naman dahil medyo malayo na ako sa kanya ewan ko lang if narinig niya pa ung sinabi ko.

Naglakad na ako papunta sa unit ko ng may isang taong naghihintay pala sa akin.

Nagulat ako ng makita ko siyang nakatayo sa tabi ng pinto ng unit ko. Tiningnan ko lang siya na para bang sinasabi kong –anong ginagawa mo rito?-

Kanina pa kita hinihintay ah..sabi ko sa kanya na medyo inis na.

San kaba nanggaling? At bakit ganun ka nalang kung makaasta kanina? Sa harap pa ni shane, seryosong tanung ko sa kanya. Napahinto ako sa pagtatanung ng mapansin kong parang nanggaling sa pag-iyak ang mga mata niya. Ni hindi niya man lang ako sinagot at sa halip binuksan niya ang unit niya at dire diretsong pumasok sa loob. Parang hindi niya man lang ako nakita. Binalewala niya lang ako kaya naman pumasok ako sa loob ng unit niya.

Ano bang problema mo casey? Sumisigaw na ako para naman pansinin niya na ang mga tinatanong ko sa kanya.

Problema? Ngumiti siya ng pilit…

Gusto mong malaman ang problema ko huh? Pasigaw na sagot niya sa akin.

Gusto mong malaman?

All this time ikaw lang naman ang problema ko eh…

Alam mo un? Sana hindi ka nalang bumalik…

At sana… pinutol niya ang sasabihin niya sabay sabi sakin na “umalis kana”.. I’m tired.

Papasok n asana siya ng kwarto niya ng bigla ko siyang hinawakan sa braso niya para pigilan.

Bitiwan mo ako. Wala kang karapatan na hawakan ako ang galit na galit na sabi niya sa akin.

Pakiramdam ko namanhid ang buong katawan ko at hindi ako makakilos sa kinatatayuan ko.

Hindi ko alam kung anong nangyayari sa kanya at mas lalong naguguluhan ako kung bakit ganun ang kinikilos niya. Ewan ko ba pero nasasaktan ako sa mga nangyayari. Hindi naman siya dating ganun, pero bakit?

At iyon ang mas lalong nagpapagulo sa isip ko.

“Ano bang ginawa kong masama sayo ang mahinang tanong ko sa kanya na nakayuko at hindi parin umaalis sa kinatatayuan ko.”

Wala ka namang pakialam sakin eh, hayaan mo na ako. Umalis kana… pakisara narin ang pinto pagkasabi niya noon dirediretso siyang pumasok sa kwarto niya. Ang tanging narinig ko lang ay ang malakas na ingay sa pagsara niya ng pinto.

Mabilis akong pumasok ng kwarto at niyakap ko agad ang unan ko na laging karamay ko sa tuwing masama ang loob ko.

Pasensiya kana huh. Ikaw lang naman kasi ang tanging makakaramay ko sa tuwing umiiyak ako. Sana kasi noon pa naniwala na ako kay anne. Ngayon tuloy sobrang sakit ng nararamdaman ko. Alam mo ba gustong gusto kong sabihin sa kanya ang lahat ng sama ng loob ko. Pero para saan pa nga ba? Para ano? Para magmukha akong tanga sa harap niya. Hindi na bale. Wala na akong pakialam sa kung ano man ang iisipin niya. Bakit ba kasi ako naniwala sa isang pangako ng isang batang lalake noon? Bakit? Napak*anga ko talaga. "Nag-intay lang pala ako sa wala. Sana hindi nalang ako umasa"… sana…

At sana hindi nalang siya bumalik para ipamuka sakin na masaya na siya sa piling ng mahal niyang si shane…

Umalis ako sa unit ni casey na magulo ang isip ko pagkatapos noon dumiretso ako sa unit ko at pumasok na ako ng kwarto ko.Humiga ako sa kama at tulalang nakatingin sa kisame…

Ano bang nagawa ko sayo casey? Un ang tinatanong ko sa sarili ko pero ni isang sagot walang ideyang pumapasok sa isip ko. Gulong gulo na ang utak ko, at sumasakit na ang ulo ko. eto na naman ung sakit ng ulo ko.

Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh

Tama nahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh

Ayoko nahhhhhhhhhhhhhhhhhhhh………………………………… …………………

Maya maya nawala na rin ang sakit sa ulo ko pagkatapos ng ilang minuto. Kahit pano ok na ung pakiramdam ko. Tulala lang akong nakatingin sa kisame habang nag-iisip ng kung anu-ano.Simula ng pumunta ko ng states ang dami ng nagbago.Isa na doon si casey. Bakit ganon na lang ung reaksiyon niya? Ano bang ginawa kong masama sa kanya? Simula nung naaksidente ako when I was 17 years old parang ang daming nagbago. May ilang alaala akong nakalimutan pero kahit ganon siguro naman hindi ganun kaimportante ang alalang iyon, isa pa kilala ko pa rin naman silang lahat. Un nga lang may ilang bagay ako noon na dating kong ginagawa ang tuluyan kong nakalimutan pero unti unti naman iyong bumabalik sa utak ko kahit paunti-unti. Sa aksidente ding iyon ko nakilala si shane, siya ung tumulong sakin simula noon at siya na rin iyong madalas kong makasama kaya naman niligawan ko siya. At naging kami. Masaya naman ako sa piling niya pero ewan ko ba may kakaiba parin akong pakiramdam na may isang bagay akong dapat gawin dito kaya ako umuwi ng Pilipinas. Pero kahit anong isip ko kung ano ung dapat kong gawin hindi ko talaga maalala. At sumasakit lang ang ulo ko.

Si casey ang laki na ng pinagbago niya. Bukod sa mas lalo siyang gumanda. Pakiramdam ko nag-iba na rin ung pakikitungo niya sakin. At hindi ko alam kung bakit?At ngayon nasasaktan ako na makita si casey na nagkakaganun, gayong hindi ko naman alam kong anong problema niya. At hindi ko rin alam kung anong atraso ko sa kanya. Gulong gulo na ang utak ko. Siguro nga mas magiging masaya siya kung aalis nalang kami at babalik na sa America. Pero may parte ng puso ko na nagsasabi sakin na wag akong umalis. Hay ano bang gagawin ko? tanong ko sa sarili ko?....

Nakatulugan ko na pala ang pag-iyak kaya naman bumangon na ako, 10am na pala pagtingin ko sa alarm clock ko. Agad agad akong pumunta sa banyo para mag-ayos ng sarili. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin.Ang pangit mo na tuloy yan ang nagagawa ng pag-iyak mo…. Sabi ko sa sarili ko sa harap ng salamin.[as if naman kakausapin ka nian… :lol: ?]

Sa itsura mong iyan hindi ka mahihirapang makahanap ng lalakeng tunay na magmamahal sayo.So don’t waste your tears to someone who’s not worth it.Then nag-ayos akong mabuti at nagpaganda.Sa labas nalang ako kakain, wala naman kasi ako sa mood magluto baka masayang lang, sa isip isip ko.

Maya maya palabas na ako ng unit ko ng makita ko ang lalakeng nakabangga ko kagabi halos magkalapit lang pala kami ng unit. Papalabas na din siya ng mapansin niya ako.

Hi! you look good now compare kagabi….nakangiting bati niya sa akin.

I just smiled at him…

Hmmm mas maganda kang tingnan kapag nakangiti ka.dagdag niya pa.

That’s too much complement sabi ko sa kanya.

So were are you going tanung niya sakin?

Ahm diyan lang sa labas tinatamad kasi ako magluto kaya naman I decided na sa labas nalang ako kakain.

So can I join you? He asks.

Sure why not…

So sakin nalang kotse ang gamitin natin sabi ni james.

Ok. Ang tanging nasabi ko at naglakad na kami papuntang parking area.

Nakita ko si casey na may kasamang lalake at parang nakaramdam ako ng sakit sa puso ko.

Ewan ko ba pero parang nag-aalala akong kasama niya ang lalakeng iyon dahil na rin sa narinig ko habang nag-uusap ung dalawang babae.

“Hay naku napaka playboy talaga niyang si james biruin mo iba na naman ang kasama at balak pa atang dagdagan ang collection niya ng mga babae. Kawawa naman ang magandang babaeng iyon. Sabi pa nung isa.

Natatakot ako para kay casey dahil hindi maganda ang reputasyon ng lalakeng iyon sa mga babae. Isang playboy. Gustuhin ko man siyang pigilan na huwag sumama sa lalakeng iyon hindi ko naman magawang sundan siya para sabihin iyon baka mas lalo lang siyang magalit sa akin. Huwag lang talagang gagawa ng kalokohan ang lalakeng iyon kundi malilintikan talaga siya sa akin, sa isip isip ko.

Hon anu bang tinitingnan mo diyan? Tanung naman sakin ni shane.Huh? Ah wala naman… so lets go..

Mukhang sikat ka ah sabi sakin ni casey.

Yeah, the playboy na may kasama na namang isang magandang babae. Sabi kong pilit na ngumiti sa kanya.Its up to you kung iiwan mo na ako dahil baka matsismis kapa ng dahil sa akin.

Awts sorry kung may nasabi man akong hindi maganda.

Wala ka naman nasabing hindi maganda eh alam ko namang narinig mo rin ung sinabi kanina sa likuran natin nung dalawang babae. Baka lang ayaw mo na akong makasama, malungkot na sabi ko sa kanya.

Of course not, its ok sabi nga nila diba don’t judge the book by its cover. Isa pa hindi ka naman nila ganun kakilala para magsalita sila ng hindi maganda para sayo. And besides I know may golden heart ka, nakangiting sabi niya sakin.

Dapat ba talagang may word na golden heart? Hahahaha…. Natatawang sabi ko sa kanya..

Syempre naman kasama un sa life..

So dito na pala tayo sa harap ng kotse ko. pinagbuksan ko siya ng pinto ng sasakyan at pumasok naman siya. Then ako naman ang pumasok sa loob ng kotse.

So san tayo? Tanung ko sa kanya?

Its up to you. Un lang ang nasabi niya at pinaandar ko na ang sasakyan.Habang nagdadrive ako tahimik lang siyang nakatingin sa labas… pinagmamasdan ang bawat lugar na nadadaanan namin… Hindi na ako nakatiis kaya naman nagsalita na ako.

Alam mo ba kung bakit akong tinawag na playboy? Nakuha ko naman ang atensiyon niya at tumingin siya sa akin..

anu bang klaseng tanung yan? Sabi niyang natatawa sa akin. Of course alam naman ng lahat na kapag tinawag ang isang guy na playboy dahil iyon sa pagiging babaero niya dahil pinaglalaruan lang ang mga babae. Dahil kung magpalit eh every week or ang pinakamalala dun eh every day.

Yeah I know, pero hindi naman purkit iba ibang babae ang nakakasama ko eh ganun na ako kasama. At hindi din ibig sabihin noon eh marami na akong napaiyak na babae. Sa totoo lang kabaligtaran pa nga iyon eh kasi ako naman lagi ang iniiwan. May makita lang silang ibang kasama ko mag-asawang sampal na kaagad ang ibibigay nila sakin and hindi man lang ako hinahayaang mag-explain ng side ko. Mag-aasume kaagad sila ng ganito ganyan not knowing na ung kasama ko pala is kapatid ko or minsan naman ung mga cousin ko. Hinahayaan ko nalang din kasi ayoko rin naman sa isang gurl na wala man lang ni katiting na tiwala sakin. I know hindi kapani paniwala pero un ang totoo. Ang paliwanag niya habang seryosong nakatingin sa daan.

Nakita ko sa mga mata niya na talagang hindi siya makapaniwala sa mga sinasabi ko pero ano nga bang magagawa ko kung iyon naman talaga ang totoo.

Isa pa ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak.

Sa totoo lang hindi ako makapaniwala sa narinig ko mula sa kanya pero nakikita ko naman ang sincerity sa mga mata niya. Sinong mag-aakala na ang kilalang Playboy ay ang siyang iniiwanan pala ng mga babae.

Mas natuwa pa ako sa kanya nung sinabi niyang ayaw niyang nakakakita ng mga babaeng umiiyak dahil ano nalang ang mararamdaman niya kung kapatid naman niyang babae at mommy niya ang makita niyang umiiyak. He really have that golden heart sa isip isip ko at hindi ko maiwasan na hindi mapangiti.

So andito nap ala tayo. Still remember this place? Nakangiting niyang tanung sakin.

Yeah, paano ko naman makakalimutan ang lugar na ito, e eto ang lugar kung saan ako muntik maging best actress, tumatawang sabi ko sa kanya.Pinagbuksan niya ako ng pinto at pumasok na kami sa loob ng isang resort, since may restaurant naman sa loob kaya naman doon na kami kumain. Bukod sa masarap ang mga pagkain ang ganda pa ng ambiance… medyo nalayo nga lang kami sa condo unit namin pero ok lang, nakakarelax naman kasi sa lugar na ito. Kahit pano nakakalimutan kong problema ko.Ang layo na naman ng nililipad ng utak mo?Nakaupo ako noon sa batuhan at nakatulala nun ng bigla nalang akong may narinig na nagsalita mula sa likuran ko.

Siya na naman ba ang iniisip mo?Ah hindi naman, sabi ko na medyo alanganin ang sagot.If you don’t mind ano bang nangyari sa inyo ng lalakeng iyon?Kung ayaw mong ishare sakin ok lang, pasensiya kana kung makulit ako.. sabi ni james na tumabi na sa inuupuan ko.Kung nangako ka sa isang batang babae na babalikan mo siya at pakakasalan mo balang araw tutuparin mo ba ang pangakong iyon? Tanung niya sakin habang seryosong nakatingin siya sa dagat. Huh ako? Ahm para sakin kasi mahalaga ang pangako kaya tutuparin ko kung ano man ang sinabi ko…Kahit na iba nap ala ang mahal mo?Siguro kung magkaganun man hihingi nalang ako sa kanya ng sorry dahil hindi ko na kayang tuparin ang pangako ko sa kanya.Siguro nga tama ka pero ni isang sorry wala man lang akong naririnig mula sa kanya.Ano bang ibig mong sabihin?10 taon ng nakakalipas ng may isang batang lalake na nangako sa akin na babalikan niya ako at pakakasalan. Kahit na mga bata pa kami noon masyado kong sineryoso ang sinabi niyang iyon kaya naman hinintay ko siya ng sampung taon. Umasa akong babalikan nga niya ako. Un pala umaasa lang ako sa isang pangakong hindi naman pala mangyayari at parang isang bula na bigla nalang naglaho ang mga pangako niya. Ang mas masakit pa dun ung makita ko siyang may kasamang iba. Pagkatapos ng lahat lahat ng paghihintay ko sa kanya, pagkatapos kong umasa.

Ganun ganun lang pala ang mangyayari. Sa totoo lang alam ko namang hindi niya kasalanan kung magmahal man siya ng iba. Pero galit pa rin ung nararamdaman. Siguro dahil hindi ko lang matanggap na masaya na siya sa iba, masyado lang siguro akong makasarili. Dahil parang ayoko siyang maging masaya. Pero masakit eh, sobrang sakit dito sabay turo ko sa puso ko. Kung pwede nga lang na mawala nalang ako tulad ng isang bula. Mas nanaisin ko pang mangyari un kesa magdusa ako sa araw araw na makikita siya kasama ung taong mahal niya. Nakakaawa ako diba? Dahil umasa ako sa pangako ng isang batang lalake. Sabagay sino ba namang makakasiguro na tutuparin niya iyon, bukod pa doon maraming pwedeng mangyari sa loob ng 10 taon.Masyado lang kasi akong *tangaAko lang naman kasi ung umasa eh. Ako lang… umiiyak na kwento niya sa akin.Ng dahil sa isang pangako may isang babae ngayon ang umiiyak.Sa totoo lang ayoko talagang nakakakita ng babaeng umiiyak, ni hindi ko nga siya kayang panoorin sa ganoong sitwasyon. Inabot ko uli ang panyo ko sa kanya…Heto oh panyo… punasan mo na yang luha mo. Tama na at niyakap ko siya. Pasensiya kana hindi ko kasi alam kung anong dapat kong sabihin sayo. Hindi ko rin alam kung pano pagagaanin ang loob mo. Wala akong alam sa mga ganitong bagay. Kung kailangan mo ng kaibigan andito lang ako. Umiyak ka lang hanggang kilan mo gusto wag mo lang sisingahan ang damit ko, sabi ko sa kanya.At tumingin siya sakin ng masama at ngumiti.Siraulo….

Andito na po tayo mahal na prinsesa.. ang sabi ni james sabay bukas ng pinto ng sasakyan niya.

[kahit kilan gentleman talaga siya]Hindi ka ba nagsasawa sa lugar na ito? Ang tanung ko sa kanya.Hindi dahil mahalaga ang lugar na ito para sa akin, ang sagot niya at seryosong nakatingin sakin na para bang sinasabing “mahalaga ang lugar na ito dahil sayo” at ngumiti.Tama kaya ang nababasa ko sa mga mata niya? At napangiti nalang ako sa isiping iyon.
Nakaupo kami noon sa batuhan kung saan kitang kita ang dagat. Ang mismong lugar na madalas naming puntahan kapag wala kaming magawa. At siya ang laging kasama ko sa mga panahong masama ang loob ko at kilangan ko ng kausap.
You know what?Hindi ko pa alam kaya mabuti pang sabihin mo na, pilisopong sagot niya sa akin.Kaya ayun nakatikim na naman siya ng isang malakas na hampas.Sadista ka talaga kahit kilan.ang sabi niyang nang-aasar na naman ung tingin.Kaya naman inirapan ko lang siya at tiningnan ko nalang ang bawat kilos ng alon sa dagat.
Ang hirap talagang magmahal ng taong may mahal ng iba noh?Lalo na kung ung taong iyon eh dati namang sayo.Sigh….
Ayan kana naman nagdadrama ka na naman.Alam mo pang famas kana at napatunayan mo na yan last time kaya tama ng pag-eemote casey aba bigyan mo naman ng chance ung iba, ang palokong sabi niya sakin.Kilan ka kaya magseseryoso? ang tanung sakin ni casey na medyo kinagulat ko.
Wag mo ng hilingin pa dahil baka-.” Ang sabi niyang pinutol ang sasabihin habang ngumiti siya ng makahulugan sakin.? Napapaisip ako sa kinikilos niya pero inignore ko nalang ang isiping iyon.
“Wag mo ng hilingin pa dahil baka kung ano lang ang masabi ko,” iyon sana ang gusto kong sabihin kay casey pero alam ko baka mas lalo siyang maguluhan at may masabi akong alam kong ikagugulat niya. Kaya naman muli kong itunoon ang atensiyon ko sa pagtingin sa dagat.
***silence
Ilang minuto ring namayani ang katahimikan hanggang sa nagsalita si casey.
Noon nasa akin lagi ang atensiyon niya. Kung anong gusto ko binibigay niya. Katulad nalang nitong hawak kong star na binigay niya. Sabi pa niya “kung may gusto kang hilingin hawakan mo lang ang star nay an at buong puso mong hilingin ang kahilingan mo at magkakatotoo iyon.”
Siguro nga natupad ang hiling ko na bumalik siya pero bakit may bonus pa? natatawang sabi ko sa kanya. Dumating nga siya pero hindi naman para tuparin kung anong napangako niya kundi para lang ipakilala ang babaeng mahal niya. Akala ko darating ung araw na magiging kami, pero alam ko Malabo na ung mangyari dahil may isang shane na sa buhay niya.
Itatago ko nalang ang star na ito. Ang nag-iisang bagay na nag-paalala sakin ng isang pangako kahit na alam kong wala ng katuparan iyon.
May dahilan naman ang lahat eh, dba nga sabi nila ang lahat ng nangyayari sa mundong ito ay may dahilan. Hindi iyan ibibigay sayo ng nasa itaas kung alam niyang hindi mo kakayanin. Isipin mo nalang na sa lahat ng tao maswerte ka dahil kung iisipin simpleng problema lang ang hinaharap mo hindi katulad ng iba na halos lahat ata ng problema e nasalo na nila, ang mahabang paliwanag niya sa akin.
Aba, si mr clown may nalalaman pang ganun ah, pabiro kong sabi sa kanya.
Marunong din palang magseryoso sa isip isip ko.
Tama na ngang sobrang kaseryosohan sabi ni james sabay tayo mula sa kinauupuan namin sabay kumuha siya ng tubig galing sa dagat at hinagis sakin.
Loko loko talaga itong isang ito ang daming naiisip na kalokohan..
Kaya ayun hinabol ko siya.
Para kaming bata na naghahabulan.
Parang mga bata na tila walang mga problema.
Masayang kasama si james at napakaswerte ng babaeng mamahalin niya sa isip isip ko.
Kahit panu nakakalimutan ko ang kirot na nararamdaman ko sa puso ko. At kahit pano naeenjoy ko ang araw ko at nagagawa kong ngumiti ng buong puso.
Ayan na ako, humanda ka sakin kapag naabutan kita sigaw ko sa kanya na hindi naman kalayuan sakin.
At eto na malapit ko na siyang abutan kaya naman hinawakan ko ang isang kamay niya bago pa siya makatakas sakin. Pero mukang wrong move ang ginawa ko dahil na-out of balance kaming pareho. Buti nalang at buhanginan ang binagsakan namin kaya hindi ako masyadong nasaktan. Mali pala dahil sa pagsalo niya sa akin kaya hindi ako masyadong nasaktan.
At nasa isang akward na posisyon kami. Ako na nasa ibabaw niya at siya naman na parang nakayakap sakin dahil nga sa pagsalo niya sa akin. Halos magkadikit na ang mga mukha namin at dinig na dinig ko ang malakas na kabog ng dibdib niya at pati na rin sa akin.
At bago pa ako makakilos magkalapat na pala ang mga labi namin, kasabay ng malakas na pag-ihip ng hangin at ng malakas na hampas ng alon sa dagat.

Ilang Segundo rin kami sa ganung posisyon nang biglang parang may kung anong pumasok sa ilong ko kaya naman bigla akong napabahing…Ha-ha-cccccccching……..Hiyang hiya talaga ako sa nangyari at pakiramdam ko pulang pula na ang mukha ko. Kaya naman agad agad akong kumilos at tumayo. At nagmadali akong pumunta sa kotse.

Hay no choice, sa isip isip ko. Hindi ko dala ang sasakyan ko at ni singko wala akong dala.
Bat naman kasi ni hindi man lang ako nagdala ng pera…
Hay nakakaasar talaga….
Jeeeeeezzzz nakakahiya talaga ung nangyari….
Maya maya lumingon ako sa likod ko dahil pakiram ko may tao sa likod ko at muntik na kong mapasigaw sa gulat… slow motion kasi ung pagtingin ko at isa pa medyo madilim na rin kaya nagulat talaga ko ng mukha ni james ang bumungad sakin.[hindi naman siya mukang halimaw kundi mukang anghel na galing sa langit pero nagulat parin ako sa kanya].

Aatakihin ako sayo sa puso ang tanging nasabi ko sa kanya, ewan ko pero nung time na iyon hindi ko na naisip kung anu man ang nangyari, besides it was just a kiss and accidentally kaya nangyari un. Isama mo na rin ung pagbahing ko, hay dayahe talaga. At iyon ang itinatak ko sa isip ko. Na parang walang nangyari kanina.
Im sorry ang sabi niyang nakayuko kaya hindi ko makita kung anong reaksiyon niya. Hindi ko alam kung nagsosorry siya sa pagkakagulat niya sa akin o kung dahil dun sa nangyari.
“Its ok,” ang tanging nasabi ko. At nag-yaya na ako pauwi since sa kanya naman ung sasakyan na gamit namin.

[LESSON NO 1. huwag kalimutang magdala ng pera dahil hindi mo alam kung anong pwedeng mangyari… ]

Then ayon nga pumasok na din siya sa loob ng kotse at ganun din ako.
Nakatingin lang ako sa labas ng bintana habang nag-ddrive siya. Ewan ko ba pero parang may pader na nakaharang saming dalawa dahil ni isa sa amin walang gustong magsalita.
Ni wala man lang maririnig na ingay kungdi ang makina ng sasakyan.
Im sorry, un lang ang tanging nasabi k okay casey. Hindi ko kasi alam kung anong dapat sabihin sa kanya dahil nga sa nangyari kanina. Ni isa samin wala man lang magtangkang magsalita. O mas dapat bang sabihin na dahil hindi namin alam kung pano kakausapin ang isat isa.Sigh…..
I wanted to tell her that I’m falling for her but then reality hits me that he loves someone else. And for sure having the word “us” has no chance at all. And I let out a deep sighed.

[LESSON No. 2 Never fall for someone who love someone else coz for sure in the end you’ll suffer from it.Loving some one who doesnt love you too is the worst heart break anyone can go through.]

Simula nung araw na iyon [the kissing scene ] hindi ko na nakikita si casey. Ewan ko ba pero kahit wala namang dahilan para mahiya ako sa kanya, iyon ang nararamdaman ko.
Duwag ka james… bakit hindi mo sabihin sa kanya ang nararamdaman mo?
Ahhhhhhhhhhhhh…. Naman james para kang tanga.
Dahil sa isang babae nagakakaganyan ka ang sabi ko sa sarili. Nakahiga ako sa kama habang nakatitig lang sa kisame.
Hay anu bang gagawin ko? Sa totoo lang big deal talaga sakin ung halik na iyon eh. At bumangon ako at umupo sa kama ko sabay kinuha ko iyong unan at hinarap sakin na para bang siya ung kinakausap ko. Hindi na ko magpapakaplastik pa, sabi ko sa unan ko, “kahit na saglit lang iyon. I admit gusto ko ang nangyaring iyon.”
Dahil alam ko sa sarili ko na gusto ko na si casey. Pero sa kasamaang palad mahal pa rin niya si Joshua.Nakakapanlumo hindi ba?
At ikaw Joshua napakatanga mo sabay suntok ko sa unan. [-kawawa naman ung unan…-]
Maya maya naisipan kong pumunta sa rooftop. Kaya naman agad akong nagbihis at lumabas na ng unit ko para pumunta doon.
I was surprise to see a familiar figure standing 3 meters away from me.It was casey.
Sa totoo lang hindi ko alam kung hahakbang pa ba ako papunta sa kanya. I’m happy seeing her but then my heart is beating to fast.
Ang lakas talaga ng kaba ng dibdib ko at bago pa ako nakakilos napansin niya na ako. Lumingon siya sa akin at ngumiti.
Hi james… long time no see? She said.Yeah its been a couple of days na hindi tayo nagkita.Yeah…

******* Silence

Ilang minuto ring katahimikan ang naghari sa lugar na iyon parehas lang kaming nakatingin sa ibat ibang kulay ng liwanag na makikita mula sa ibaba.
Hindi na ako nakatiis kaya naman ako na ang bumasag ng katahimikan.
Siguro ito na rin ung pagkakataon para sabihin ko sa kanya kung anong nasa loob ko. Gusto kong sabihin sayo kung anong nararamdaman ko pero hindi ko alam kung paano ako magsisimula.Gusto kong sabihin sayo lahat lahat pero natatakot ako na baka masaktan lang ako. Bakit ba kasi may mga bagay na madali pero mahirap gawin.
Sana kaya mo kong mahalin katulad ng pagmamahal mo sa kanya pero alam ko kumpara sa kanya im nothing in your eyes… ang malungkot na sabi ni james sakin. Halatang halata ang lungkot sa mga mata niya. Hindi ko alam kung anong dapat kung sabihin sa kanya at nasasaktan akong makita siyang ganun.
Oo naging malapit kami sa isa’t isa pero bukod pa dun wala naman akong espesyal na nararamdaman para sa kanya. Dahil kahit na anong gawin ko si Joshua pa rin ang lalakeng nag-mamay ari ng puso ko.
Sana kaya kong ibigay sayo ang puso pero hindi ko iyon magagawa dahil hindi ko mahanap ang piraso nito.
Sa totoo lang kung sakaling walang Joshua sa buhay ko siguro matatanggap ko ang inaalok mong pagmamahal para sa akin. Hindi ka mahirap mahalin james at napakaswerte ng babaeng mamahalin mo. Napakaswerte ko nga dahil minahal mo ang isang tulad ko.I’m really flattered. Pero alam mo namang si Joshua pa rin ang mahal ko kahit na may isang shane na sa buhay niya. Kahit na nakalimutan niya na ang mga pangako niya. Siguro kung sakaling dumating ung time na wala na akong nararamdaman sa kanya at mahal mo pa rin ako baka sakaling magkaroon ng chance pero sa nangyayari ngayon hindi ko alam kung makakalimutan ko siya agad agad. Time heals all wounds sabi nga nila. And I’m not sure how long it will take for me to forget him. Ayoko ring umasa ka dahil alam ko kung anong pakiramdam ng umasa at mas lalong ayokong mangako sayo dahil hindi ko alam kung anong pwedeng mangyari at hindi ko sure sa sarili ko kung kayak o ngang mangako dahil natatakot akong baka maulit lang sayo kung anong naranasan ko. Your special to me and I don’t want you to get hurt just because of me. Tama na tong nasasaktan na kita ngayon.
Youll find someone else na magmamahal sayo. At kapag nakita mo na siya don’t forget to introduce me to her ok? Ang nakangiting sabi ko sa kanya. Then I hugged him, na para bang sinasabing I’ll always be here for you as a friend.

Pagkatapos ng ilang linggong pag-iistay dito sa Paranaque nagdecide akong bumalik nalang sa America since matagal na rin akong kinukulit ni shane. Alam ko hindi pa kami masyado nagtatagal dito sa pilipinas. Pero sa tingin ko naman ok na si casey, it seems that she’s happy na with james. Seeing them both look good together hurts me. I know its kinda weird but that’s what I feel. Although I have Shane with me, I just felt that there’s still emptiness in my heart. And I don’t know what it is. Maybe as time goes by I’ll figure it out. I just hope.
Hon I already packed our things. Si shane.Your kinda excited huh.. then I smiled at her.Not that much hon.Ayoko lang talagang mag-stay dito.[dahil kay casey ayokong maagaw ka niya sa akin.]Don’t worry were leaving na tomorrow afternoon.Ok na rin naman ung mga ticket natin. I said while checking our tickets and passport.Punta muna ako kay casey para makapag paalam ako ok, then I kissed her on the cheek.Ok. I’ll wait for you ang sabi ni shane sakin habang inaayos pa ang ilang gamit namin.

-Sa unit ni casey.-

Were leaving ang sabi ni josh na nakasandal sa pader ng kusina while nakacrossed ung arms niya at seryosong seryoso ung expression ng mukha.
Same thing na sinabi niya noon 10 years ago. The only difference is sa pag-alis niya kasama niya si shane. While ako mananatili pa rin sa lugar na ito ng nag-iisa.
Ganun ba? so kilan ang alis niyo? Ang tanung ko sa kanya habang nag-luluto ako ng food.
Bukas 4pm.
I see. So hindi kana babalik?
Maybe.
Sigh… sabagay para san pa nga ba? wala ka na namang reason para mag-stay or manatili pa dito. Gusto ko sanang sabihin un sa kanya pero mas pinili kong manahimik nalang.
So can you join me for dinner? Please? Ang pag-iinvite sakin ni casey, ewan ko ba pero parang nakikita ko ang lungkot sa mga mata niya. Pero bakit?
Ok, pero I’ll call shane muna ang sagot niya habang pumunta sa sala at tinawagan si shane sa telephone.
Ok. Then I’ll prepare the dinner.
He really cares for shane…sa isip isip ko. sigh….

Hello Hon.
Yes -shane on the other line-
Ahm casey invited me for dinner so dito na muna ako huh.I’ll be back later don’t wait for me anymore ok.
Ok. -shane on the other line-
Then binaba ko na ung phone.
Kahit pano natuwa ako dahil ininvite niya ako para makapag-dinner. Since umuwi ako ng Philippines hindi pa kami nakapag-usap ng maayos at lagi nalang siyang nagagalit sakin. Sayang coz this will be the last time na makakasama ko siya. Maya maya tatayo n asana ako para tulungan siya sa pagprepare ng marinig kong boses niya.

Josh dinners ready. Sigaw niya sa akin mula sa kitchen.
Ok, im coming. Then pumunta na ako sa kusina.
Wow this is all my favorite food huh.Hindi mo naman pinaghandaan ito? Ang sabi ko sa kanyang natatawa.
Of course not ang sagot niyang nakataas ang kilay sakin. Hahaha… she’s really cute.
Hay naku bago pa lumamig yang food eh umupo kana kaya no. utos niya sakin.
Aba pinaghirapan ko yang lutuin so dapat maubos mo yan lahat. At isa pa this will be the first and the last time na ipagluluto kita ng food. Sabi niya na medyo lumungkot ang boses.Tama na baka magkaiyakan pa dito.
Pagkatapos naming magdasal nagsimula na kaming kumain.
Matagal na rin tayong hindi nagsasabay kumain ah. Ang sabi ko sa kanya habang kumukuha ako ng ulam.
Kaya nga eh. Lagi mo kasing kasama si shane.
At lagi mo ring kasama si james balik na sagot ko naman sa kanya sabay ng nakakalokong ngiti at inirapan niya lang ako.
Huh… nagseselos ka lang ata kay james eh.
Napalunok nalang ako sa tanong niya na iyon kasi sa totoo lang medyo tinamaan ako dun buti na nga lang at hindi ko pa naisusubo ung pagkain ko kung hindi baka naibuga ko iyon sa kanya.
Of course not ang depensang sagot ko naman sa kanya.
Baka ikaw ung nagseselos kay shane? Balik kong tanung sa kanya. Ang sabi ko sa kanya bago ko sinubo ang pagkain ko.
Abat’t gumaganti ang lalakeng ito ah. Sabagay totoo nga namang nagseselos ako kay shane.
Oh ano hindi kana nakasagot diyan. Silence means yes. Hahahaha Ui si casey nagseselos kay shane.
Shut up josh, kumain ka na nga lang… sabay tingin ko sa kanya ng masama un lang ang tanging nasabi ko sa kanya para lang maitago kung ano man ang talagang gusto kong sabihin sa kanya..
Mahirap na baka kung ano pa masabi ko.
Hanggang sa matapos nalang kami kumain nakakalokong ngiti pa rin ung makikita mo sa mukha niya.
Maya maya natapos na kaming kumain, tinulungan niya din naman ako magligpit. Siya na nga lang daw ang maghuhugas pero sabi ko ako na lang kaya heto para kaming mga bata na nag-aagawan sa mga iilang piraso ng plato na huhugasan.
Josh dun kana kasi sa sala kayak o na ito.
Ako na kasi aalis na ako bukas kaya pagbigyan mo na ako.Hay kilangan niya ba talagang ulit ulitin sakin na aalis na siya bukas at baka hindi ko na siya makita.Hay naku ang kulit mo talaga. O sige ikaw ng magbanlaw.Ayan papayag ka din pala eh.
Alam mo cass namiss ko ung ganito.?Ang alin?
Ung ganito na nagkukulitan tayo tulad nung mga bata pa tayo.Oo nga eh. Sabay lagay ko sa mukha niya ng bula sa pisngi niya.Hahahaha… kita mo ang gwapo mo pala lalo eh.Ah ganyan ang gusto mo ah. Sabay lagay niya din sakin ng bula ng sabon sa buhok ko.
Ah josh nakakaasar ka talaga.
Ah josh nakakaasar ka talaga… paggaya na naman niya sa akin.
Josh naman eh…
Josh naman eh…
Sa sobrang asar ko hinampas ko tuloy siya.
Aray ko ang sakit naman nun sabi niyang himas himas ung braso niya tapos parang nasaktan talaga ung expression ng mukha niya.Hindi naman un masakit hmmp..
Tingin nga?sabi ko
Joke lang sabi naman niyang tawa ng tawa sabay pingot sa ilong… nakakaasar talaga tong lalake na ito sa isip isip ko.
Joshua Olivares hindi ka nakakatulong pagalit kong sigaw sa kanya at nakasimangot na ako talaga.
Eto na po mam oh inaayos ko na nga eh.
Ayun after 48 years natapos na din kami at pumunta muna kami sa sala para manood ng tv.
Maya maya nagsalita si Joshua.
Casey I really miss you. Ang seryosong sabi niya sa akin na titig na titig sa mga mata ko.Ewan ko ba pero parang may lungkot akong nakikita sa mga mata niya na para bang sinasabing ayaw niyang umalis. Pero bakit? Tanung ko naman sa sarili ko. hindi ba iyon naman talaga ang gusto niyang gawin.Ngumiti lang ako sa kanya at muli kong binalik ang tingin ko sa t.v.
Pero alam ko kahit na hindi ako nakatingin sa kanya. Nakatitig siya sa akin.
Baka matunaw ako ang tangi ko nalang nasabi sa kanya habang nakatingin parin ang mga mata ko sa t.v. Hindi ko siya kayang tingnan ng diretso sa mata niya baka kasi may masabi lang ako.
At ayoko ng makagulo pa. Tanggap ko kung saan lang ako nakalugar sa puso niya.
Gusto ko lang imemorize ang mukha mo kasi baka matagal bago tayo magkitang muli o baka nga hindi na. ang malungkot na sagot k okay casey.
Sa totoo lang hindi ko naman talaga gustong umalis. Pero si shane? Sigh…
Cass ihahatid mo ba kami bukas? Huh? Hindi na siguro alam mo namang ayoko ng pumupunta ng airport dba? Nung umalis ka nga 10 years ago hindi kita hinatid eh ngayon pa kaya. Atsaka may gagawin ako bukas.
Ah ganun bah, so pano ba iyan this will be goodbye. Tumayo na siya para pumunta na ng unit nila shane.
Sige hatid na kita hanggang sa pinto sabay ngiti ko sa kanya.
Mamimiss ko yang ngiting yan. Ang sabi niya sa akin habang naglalakad na kami papunta sa labas ng pinto.
So panu yan bye bye na cass then he hugged me na para bang un na ung huling hug niya sa akin. Then I also hugged him back, parang ayoko na nga sanang bumitaw pa sa kanya pero wala na akong magagawa. Tomorrow back to normal na naman ang lahat.
Nakakalungkot lang isipin na ngayon lang kami nakapagbonding kung kilan aalis na siya. Ewan ko ba pero nag-sisisi ako sa mga sinabi ko noon sa kanya.
If only I can turn back the time.
Then maya maya bumitaw na ako sa pagkakayakap sa kanya at ganun din sya.
You take care ok. Sabi niya sakin ng nakangiti pero parang maiiyak na ung mata niya. Then he walked away.
Take care josh ang pahabol kong sabi sa kanya. Then he wave his hand without even looking at me. Gusto ko sanang sabihin sa kanya na wag na siyang bumalik pero sino ba ako para pigilan siya.
Kapag lumingon siya sa akin sasabihin ko lahat ng gusto kong sabihin sa kanya pero pag hindi siya lumingon in three counts hahayaan ko na siya.
1…..
2…..
3…..
Tumalikod na ako pagkatapos kong magbilang dahil hindi man lang siya lumingon sa akin. Siguro nga kilangan ko nang hayaan siya. Sigh… Maybe that was the sign.
I just walked away hindi ko na kasi kayang tumagal pa doon baka magbago lang ang isip ko at hindi ko na ituloy ang pagbalik ko sa America. I just wave my hand without looking at her dahil ayokong makita niyang umiiyak ako. Ayoko sanang iwan si casey pero si shane. Sigh…
For the last time lumingon ako dahil gusto kong makita ang mukha ni casey but too bad nakatalikod na siya sa akin kaya naman dire diretso na akong naglakad papunta sa unit ko.

[LESSON No. 3 Its better to lose your pride to someone you love than lose your love because of your pride.]

Dire diretso akong pumasok ng kwarto pagkadating ko sa unit. Humiga ako at nakatingin lang ako sa ceiling.. Naalala ko nalang bigla ung binigay sakin ni mama bago ako umalis ng
america.

Flashback
-sa airport-
Josh take this one, and wag mong kakalimutan ito. Coz this thing is really important to you. Ang sabi ni mama sakin bago kami tuluyang umalis ni shane.
End

Nung time na un gusto ko pa sanang tanungin si mama kung para saan ba un pero wala ng oras kaya naman hindi na ako nagkaroon ng pagkakataon para tanungin kung para saan nga ba ung bagay na binigay niya sa akin. Masyado akong napapaisip sa sinabi ni mama…
Paano naman naging mahalaga ang bagay na iyon sa akin?
Bumangon ako at umupo sa
kamako pagkatapos ay kinuha ko mula sa drawer ko ang box at binuksan ko ito. Simula nung nadala ko ito nawala na sa isip kong pakialaman ang bagay na ito. Nagtaka ako ng makita ko ang isang keychain na star. Pinagmasdan kong maigi at napansin ko na may mga letrang nakaukit sa star na un, “J♥C forever” ang mga letrang nakalagay at sa likod naman ay mga letrang P-R-O-M-I-S-E na nangungahulugan ng isang pangako.
I wonder kung bakit may ganung letra doon?
Sinong nangako? kanino?
Ah….. ano ba naman hindi ko maintindihan?
J-? means ano kaya?
Hmmmmmmmmmmmmm
………………………..
………………………..
………………………..
Joshua?
siguro sa isip isip ko..
at ang c? “anu naman ang c na un?”
“C…..”
“c……….. or should I say sino?
biglang pumasok sa isip ko ang sinabi ni mama na very important sakin.
c----------------------- sino bang tao ang importante sakin?
Si casey lang naman at si shane.
c-------------------------------------------
c----------------------------------
c--------------------------------
come to think of it casey stand for letter c
c---------------------- at biglang pumasok sa isip ko si casey
C means casey?…………….. bigla akong napatayo at nagpalakad lakad habang nag-iisip… siguro kung may taong nakatingin sa bawat kilos ko malamang
hilona un.
Tama at napapitik nalang ako sa hangin.
Haiz josh bakit nga ba hindi mo agad naisip si casey.?
Pero ang nakapagtataka bakit may heart sign pa?
At may word na PROMISE?
At isa pa nung sinabi sakin ni mama na mahalaga tong star keychain na ito masyadong makahulugan ung tingin niya sa akin.
Hay ano ba?…
Ano bang meron samin ni casey noon?
Isang tao lang naman ang alam kong makakasagot ng tanong ko.
Si mama or si casey.
Hanggang sa naisipan kong tawagan si mama I was about to get my cp sa ibabaw ng drawer ko ng biglang……..
Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh napasapo nalang ako sa ulo ko dahil aun na naman ung sakit na nararamdaman ko.
Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh
Ayoko nahhhhhhhhhhhhhhhhhhhh
Maya maya bumukas ang pinto ng kwarto ko at nag-aalalang mukha ni shane ang bumungad sakin.
Shane’s pov
Nakarinig ako ng sigaw mula sa kwarto ni josh kaya naman agad agad akong tumakbo papasok sa kwarto niya.
Thank god hindi nakasara ang pinto ng kwarto niya.
Kaya naman agad agad akong lumapit sa kanya.
Hon are you ok.
I’ll just get your medicine ok. Ang natatarantang sabi ko sa kanya hindi ko kasi alam kung anong gagawin kapag nagkakaganito na siya.
Lumapit siya sa akin at halatang hindi niya alam ang gagawin niya.
Hon are you ok.
I’ll just get your medicine ok. Ang natatarantang sabi ni shane sakin na hindi alam kung saan kukunin ang gamot ko.
After kong uminom ng gamot kahit pano naibsan ung sakit na nararamdaman ko.
Inalalayan niya akong makahiga sa
kamako at umupo siya sa tabi ko.
“Thanks shane”.. ang tanging nasabi ko sa kanya at ipinikit ko ang aking mga mata.
“Sabi ko naman kasi sayo wag kang masyadong mag-iisip dahil sumusumpong lang ang sakit mo eh ang sabi ni shane sakin habang hinahaplos haplos niya ang buhok ko.”
Kahit na nakapikit ako alam ko na nag-aalalang ekspresyon ang makikita sa mukha niya.
Hanggang sa tuluyan na akong nakatulog.
------------------------------------------
Kinabukasan nagising ako ng 10am. Mas ok na ung pakiramdam ko kumpara kagabi.
Pero ang mas lalong nagpapagulo ng isip ko ngayon ay ang keychain na hawak hawak ko ngayon sa kamay ko.
Ano bang meron sa keychain na ito? Ang naitanong ko nalang sa sarili ko. habang nakatitig ako sa keychain na hawak hawak ko.
Kahit anong isip ko wala akong maalala sa bagay na ito. Hanggang sa nakatulugan ko na ulit ang isiping iyon.
Time check
10:00 am
Napatingin ako sa bedside table ko to check the time, it was already 10 am in the morning. Ang bilis talaga ng oras maya maya aalis na sila josh at bigla akong nalungkot sa isiping iyon. Pero napangiti naman ako ng makita ko ang picture naming dalawa ni josh at kinuha ko ito at umupo. It was taken 10 years ago bago siya umalis ng Pilipinas. Nung time na nangako siya sa akin. Iyon ang huli naming picture bago siya umalis noon. Nakaakbay siya sakin samantalang naka peace sign naman ako. Sa larawang iyon bakas sa mukha namin ang saya. Nayakap ko nalang ang larawang hawak ko. Kasabay ng pagpatak ng luha sa mga mata ko.
Kinuha ko mula sa tabi ng alarm clock ung star na keychain na binigay niya sakin nun before siya umalis pati na rin ang sulat niya noon sa akin at muli kong binasa.
Cass,
Siguro when you’re reading this letter right now nakasakay na ako sa eroplano. Since alam kong hindi ka naman pupunta sa airport para ihatid ako kay tita ko nalang binigay para ibigay sayo.
I know kahit na hindi mo sabihin sakin nalulungkot ka sa pag-alis ko pero dba nagpromise naman ako sayo na babalik ako para sayo. Just take care always ok. Nga pala siguro naman nakita mo na ung laman ng box na ito. Kapag nalulungkot ka isipin mo nalang na ako ung star na un laging magbabantay para sayo. I maybe far away from you but your always here inside my heart.
When you wanted to wish something just hold the the star keychain. Buong puso mong hilingin kong ano mang gusto mong i-wish and for sure matutupad kung ano man iyon.
I love you cass…
Josh ^_^
Sa pagkakaalam ko meron din siyang star na keychain na ganun pero hindi ko na tinanung pa sa kanya dahil para san pa ba? kung nakalimutan na nga niyang tuluyan ung mga pangako niya lalo na siguro ung bagay na un. Nakakalungkot lang ngang isipin.
Panibagong araw na naman pero tamad na tamad akong bumangon parang wala man lang akong ganang tumayo.
Matutulog nalang siguro ulit ako sa isip isip ko sabay higa ulit sa
kamako.
-Makalipas ang 2 oras.-
Haiz nakakainis, hindi na ako makatulog. 12 na pala.
Kanina pa ako pabaling baling sa higaan ko. Kung nagkataong may katabi ako sa
kamako malamang nagreklamo na sa akin dahil sa kalikutan ko.
4 oras nalang bago sila umalis.
Ayokong makita siyang umalis.
Ayoko… dahil baka pigilan ko lang siya.
Sigh…
Humiga nalang ako ulit sa
kamaat ipinikit ko ung mga mata ko. Hanggang sa hindi ko namalayan nakatulog pala ulit ako.
Pagmulat ko sa mata ko 2:45 na pala ng hapon. Hindi na ako nakapaglunch at nagugutom na rin ako kaya naman nag-ayos muna ako ng sarili ko at naisipan kong pumunta sa labas para bumili ng pagkain at tumambay muna sa clubhouse.
-sa kwarto ni josh- 2:50pm
Ilang oras din pala akong nakatulog. Hindi na ako nakapagluch, sabagay hindi rin naman ako makakakain lalo na ngayong gulong gulo ang utak ko. Ang bilis talaga ng oras maya maya lang aalis na kami ni shane. Bumangon na ako sa
kamako at nag-ayos na ako ng sarili ko. Nagulat pa sakin si shane ng makitang hindi pa ako nakakaligo at kakain palang, samantalang siya katatapos lang niya maligo. Halatang halatang excited talaga siyang umuwi. Napangiti nalang ako sa kanya.
-sa clubhouse 3:00pm-
Pagkatapos kong kumain naisipan kong tumambay at umupo malapit sa pool.
Nakaupo ako noon malapit sa pool side ng may marinig akong boses galing sa likod ko.
“Cass you still have time para pigilan si josh”, paglingon ko nakita ko si james na nakatayo at seryosong seryoso ang mukha pagkatapos ay tiningnan ang relo niya. Kung pupuntahan mo siya doon ngayon aabutan mo pa siya, dagdag pa niya. Time is running out cass don’t waste it. Then he walked away and waved his hand while walking away.
Samantalang ako nanatili pa rin sa lugar na iyon. Tulalang nakatingin sa tubig ng pool. Nag-iisip kung anong dapat gawin. Pero ewan ko ba dahil parang ayaw gumana ng utak ko.
Lumipas ang ilang minuto na nasa ganun parin akong posisyon tulalang nakatingin sa tubig ng pool.
Bigla nalang ng pop-up sa isip ko ang huling salitang sinabi ni james
“Time is running out cass don’t waste it”. Un mga huling salitang iyon ni james ang nagpagising sa diwa ko kaya naman agad agad akong tumayo at patakbong tinungo ang unit ko.
3:15 pm
Bago ako tuluyang umalis gusto ko sanang makita si casey at gusto ko ring itanung ang tungkol sa keychain na hawak hawak ko kaya naman bago tuluyang umalis dumaan muna ako sa unit niya, sinabi ko lang kay shane na may nakalimutan ako kaya naman pumayag siya kahit na nagmamadali na siya dahil baka malate na kami sa flight namin. Nakailang katok na ako sa pinto niya pero wala namang sumasagot. Ilang minuto na rin akong naghihintay at nagbabakasakali na may isang casey na magbubukas sakin ng pinto at mukha niya ang makikita ko pero sa ilang minutong pag-hihintay bigo akong makita siya. Naalala ko bigla yong sinabi niya sa akin na aalis siya. Siguro nga may pinuntahan siya. Kaya naman umalis na din ako dahil siguradong magagalit na sakin si shane dahil sa 3:25 na andito pa rin kami. Kaya naman tuluyan na akong naglakad papunta sa lobby kung saan nag-aantay si shane.
It was 3:25 ng makarating ako sa tapat ng unit ko, sa may parking lot na nga ako dumaan para mas mabilis, nang mapansin ko na parang ung lalakeng lumiko papalabas ay katulad ng likod ni josh kapag nakatalikod pero nagkibit balikat nalang ako at hindi ko na iyon pinansin at tuluyan na akong pumasok sa kwarto at nagmadali na akong maligo at magbihis.
-sa taxi-
[on d way papuntang airport]
Hon bakit ang tahimik mo?
Kanina kapa walang imik diyan. Mukang ang lalim ng iniisip mo ah.
At anu naman yang hawak mo sa kamay mo.?
Ang cute naman niyan pwedeng sakin nalang?
Hoooonnnnnn……..
huh? Anu un shane?
Your not paying attention. Kanina pa ako salita ng salita dito hangin lang pala kausap ko. lumilipad na naman yang utak mo. Ang nagmamaktol na sabi ni shane sakin habang ibinaling ang tingin niya sa labas. At ganun din ang ginawa ko. Wala ako sa mood na makipagtalo sa kanya dahil gulung gulo ang utak ko.
Pagkatapos kong mag-ayos patakbo kong tinungo ang parking area kung nasaan ang sasakyan ko. Muntik ko pang mabunggo ang isang bata kakamadali ko.
“im sorry’… ang sabi ko sa bata habang patakbo ko na uling tinungo ang parking area.
Pagkadating ko sa parking area mabilis kung binuksan ang kotse ko at pumasok sa loob.
Haiz naman naman oh… kung kilan nagmamadali ako saka namang may hahara harang kotse dito.
Pippppppppppppppppppppppppppp
Pippppppppppppppppppppppppppp
Ayaw parin umalis ng kotseng iyon kaya naman bumaba ako ng kotse para kausapin ang may-ari ng sasakyang iyon.
Hey… mister nakaharang ka sa daanan ko. so kung pwede lang paki ayos naman ng park yang kotse mo, nagmamadali ako.
kung pwede lang? Then pumasok na ulit ako sa kotse ko. At pagkaalis ng kotse sa harap ko mabilis kong pinaandar ang sasakyan ko.
3:45
Ah… asar naman oh…
Pipippppppppppppppppp
Ah… traffic pa..
Panu na ako aabot nito.
Since malapit na naman ung airport mula dito naisip kong lakarin nalang kaya pinark ko muna ung kotse ko sa isang convenient store at pinakiusapan ko ung may-ari na babalikan ko nalang mamaya.
20 minutes bago ang flight namin nakarating na kami sa airport ni shane at naghihintay nalang ng announcement. Palingon lingon ako ng mapansin ko ang isang batang lalake at isang batang babae na nagpapaalam sa isa’t isa. Magkakababata siguro ang mga ito sa isip isip ko at napangiti ako sa isiping iyon at bigla kong naalala si casey. Isang stuff toy ang inabot ng batang lalake sa batang babae at kung pagmamasdang maigi tila may isang pangako siyang binitiwan sa batang babae dahil sa kamay nito na parang nagpapanatang makabayan. Habang tinitingnan ko ang mga batang iyon bigla nalang nagflash back sakin ang isang alaala….
FLASHBACK
We were sitting on a bench at tanaw ang dagat… napakaganda talaga ng ambiance…
‘ang ganda dito noh… sabi ng batang si casey..
Yeah pero mas maganda ka parin… ang sabi kong nakangiti sa kanya.
Keso d bola ka talaga… nakangiting sagot ni casey… sabay hampas sa braso ko..
Mamimis ko yan…
Ang alin?
Ang ngiti mong yan… ang paghampas mo sakin… seryosong sabi ko sa kanya…. Habang nakatingin sa malayo…
Ang seryoso natin ah… pabirong sabi niya sa akin…
Flight ko na bukas ng umaga… 10am to be exact…
Ayoko sanang sabihin sa kanya na aalis na ako pero ayoko namang malaman pa niya sa iba alam ko namang kasing magagalit sa sakin. Knowing na napakaemotional niya pagdating sa kahit na anong bagay.
Silence
Then after a while ako na ung bumasag sa katamikan.
I promise to be back for you…
And ikaw ung pakakasalan ko sa oras na un…
I swear… nakangiting sabi ko sa kanya samantalang ung right hand ko e style na parang nagpapanatang makabayan…:lol:
Sira kah talaga…
Ang dami mong alam… un lang sinabi niya sa akin… pero alam ko at nakikita ko sa mga mata niya ang kalungkutan.
End
Bago ako umalis papuntang
Americaipinaabot ko sa mama niya ang isang box kasama ang isang letter. Sa box na iyon nakalagay ang isang keychain na katulad ng hawak hawak ko ngayon sa kamay ko. Ang box na naglalaman ng mga pangako ko.
Ngayon tandang tanda ko na ang lahat pati ang mga isinulat ko kay casey.
Tumayo ako sa kinauupuan ko at nagulat sakin si shane, kasabay din noon ang pagtawag na sa mga pasahero na kaparehas namin ng sasakyang eroplano.
Announcement: To all passengers flight 401 going to US ….. blah blah blah…
Josh ano bang titingnan mo diyan?
Come on lets go? Malalate na tayo.
Josh come on baka maiwan na tayo?
Tarana? kanina kapa natutulala diyan ah.
Josh… muling tawag sakin ni shane sabay yugyog sa balikat ko.
Naalala ko na ang lahat ang naisagot k okay shane.
Anong naalala? Come on josh? Anu kaba naman? Malalate na tayo. Kung anu ano pang sinasabi mo.
Sorry shane pero hindi ako pwedeng sumama sa iyo.
What? Ang galit na tanung ni shane? Com’mon josh everythings settled tapos ngayon kapa aatras?. Wag ka ngang magbiro ng ganyan. Coz its not a nice jowk huh and its not funny. Ang inis na sabi ni shane sakin sabay hila sa kamay ko.
“Sorry shane pero hindi ko na kaya pang iwan si casey na mag-isa.” Enough na ung 10 taon niya akong hinintay. Tama na ung hirap na naranasan niya dahil sa akin. Tama na un shane. Ngayon mas lalo kong naiintindihan kung bakit naging ganun ung treatment niya sa akin.
” Hindi ko na kayang mawalay pa sa kanya lalo na ngayong naaalala ko na ang lahat.. ang lahat lahat… I can’t afford to lose her anymore. Hindi ngayon at hindi kahit kilan. Ung aksidenteng nangyari sakin? Nangyari un dahil ayaw ako payagan nila mamang umalis at bumalik ng pilipinas kaya naman sinubukan kong tumakas but too bad the accident happen at nakalimutan ko ang mga pinakaimportanteng alaalang iyon.
Ang seryosong sabi niya sa akin sabay bitaw sa kamay ko na para bang maiiyak na ung mga mata niya. I know sincere siya sa mga sinasabi niya, just by looking in his eyes. Ngayon ko lang siya nakitang ganito. At ang pagbitiw niya sa kamay ay isang sign na rin na pagbitiw niya sa kung ano mang relasyon ang meron kami. Hindi ko naman siya kayang tiisin at tingnan ang malungkot na ekspresyon ng mukha niya dahil mahal ko siya pero sa kasamaang palad hindi ako ang nasa puso niya. Siguro nga shane kailangan mong magsacrifice para sa sarili niyang kaligayahan kahit na ang kapalit noon ay ang sayo.
Sigh…
Do you really love her? Ang naitanung ko nalang sa kanya.
I’m sorry shane. I do really love her. I’m sorry for hurting you.
You don’t have to apologize besides alam ko naman na ganito ung pwedeng mangyari. Maybe you’re not really meant for me. Marami namang lalake diyan eh, I’ll find someone, and better than you, ang palokong sabi ko sa kanya para lang maitago ung sakit na nararamdaman ko. I know he’ll be happy with casey then ngumiti ako ng pilit.
So can I hug you for the last time?
Of course shane. Then I hugged him, and smiled at him. After a minutes bumitaw na ako sa kanya sa pagkakayakap then I kissed him on the cheeks. So this is goodbye?
Yeah I guess. Sorry shane and thanks for all. Alam ko makakahanap ka din ng taong karapat dapat sa pagmamahal mo.
[I already find him but too bad ala na akong magagawa pa dahil hindi naman talaga ako ang mahal niya]
Yah, siguro nga. Sige have to go baka maiwan pa ako ng eroplano eh, wala akong balak na sumabit. Hahahaha… nagagawa mo pang magbiro kahit na mawawala na sayo ang lalakeng mahal mo sabi ng boses sa isip ko. Hindi mo man lang ba siya ipaglalaban?
Parasaan pa? kung alam kong simula palang ng laban ako na ang talo.
shane your really tough. Thanks for everything. Si josh ung nagsalita then he smiled and waved his hand…
un ung narinig ko na sinabi ni josh at nakita ko paglingon ko.
tough? Ngumiti lang ako ng pilit then I walked away. Before ako tuluyang pumasok tiningnan ko muna siya then I waved my hands.
This is it. The last time na makikita ko siyang nakangiti sakin bulong ko sa isip ko at tuluyan na akong pumasok sa loob.

-on the other side-
3:50

Jeeezz 10 minutes nalang…si casey
Pakiramdam ko kasali ako sa isang marathon dahil sa ginagawa kong pagtakbo.
Malapit na casey kunti nalang…
Kunting tiis nalang…
Kaya mo yan… aja! Sabi ko sa sarili sabay tingin sa relo ko
3:58 na…
Wah 2 minutes nalang…
Eto na malapit na ako.
Hihingal hingal akong pumasok sa loob ng airport.
Exactly 4 pm nasa loob na ako ng airport halos mabali na ung leeg ko kakalingon.
Josh were are you? Mahinang tanung ko sa isip ko.
Takbo dito lakad dun ang ginawa ko…
Josh… nasan kana?
Josh………..
Josh………..
Tuluyan nang nakaalis si shane. Kaya naman nagsimula na rin akong maglakad papalabas ng airport bitbit uli ang mga bagahe ko nang mapansin ko ang isang babae na katulad na katulad ni casey na papalabas na ng airport.
Miss I just wanna ask kung nakaalis nab a ung 4pm flight papuntang
America.
Ah mam, kakaalis lang po.
Parang pinagbagsakan ako ng langit at lupa ng marinig ko iyon. Maybe that was the second sign para hindi na ako umasa pa.
Nagsimula na akong maglakad papalabas ng airport nang may makita akong pamilyar na bulto ng katawan kaya naman nagmadali akong pumunta sa lalakeng un.
“Ay sorry po, hinging paumanhin ko sa nabangga ko… sa kakamadali ko may nabangga tuloy akong isang babae.
Hai… naman…
Josh…. Sabay hawak ko sa balikat niya at agad namang lumingon ang lalake sa akin. But then I was really disappointed ng makita ko na hindi pala si josh un hanggang sa unti unti na palang pumapatak ang luha sa mga mata ko.
“miss are you ok?” tanung sakin ng lalakeng inakala kong si Joshua.
Yeah. I’m ok, im sorry. I thought your’e my friend. Then I walked away.
“Whats the problem of that girl?”, narinig ko pang tanung nung lalake sa kasama niya.
Parang si casey un ah. Sa isip isip ko kaya naman dahil na rin sa curiosity ko sinundan ko ang babae. Maya maya may nabangga akong matanda kaya naman humingi muna ako ng paumanhin. Pagtingin ko sa sinusundan ko para siyang bulang naglahong parang bula sa paningin ko kaya naman agad agad kong binilisan ang lakad ko papalabas ng airport.
Josh ano kaba naman diba nga sabi niya sayo hindi siya darating?
So ano tong ginagawa mo ngayon? Sinusundan mo pa ang isang babae na inaakala mong si casey. Pero hindi ako pwedeng magkamali eh. Si casey talaga un babaeng iyon eh.
Sinubukan kong hanapin siya sa paligid ko. Sa dami ng tao hindi mahagilap ng mata ko ang taong hinahanap ko, ng mapansin ko sa di kalayuan ang babaeng hinahanap ko kaya naman iniwanan ko muna ang mga gamit ko at nagmamadali akong habulin ang babae. Nang bigla nalang…..
Nagsimula na akong maglakad papalayo. Nakakaawa ka naman casey mismong kapalaran na ang naglalayo sa inyo ni josh. At un ang katotohanang dapat mong tanggapin. Your not really meant for each other, sabi ng boses sa isip ko.
Sabi ko sa sarili ko hindi na ako iiyak pa pero ano nga bang ginagawa ko ngayon?sabay punas sa mga luhang patuloy na umaagos sa pisngi ko. Papatawid na ako ng bigla nalang isang sasakyan ang mabilis na papalapit na sa mismong kinatatayuan ko. Hindi ko alam pero parang wala na akong lakas pa para iwasan ang sasakyan na unti unting papalapit ng papalapit sakin.
Mawawala nab a ako sa mundong ito na hindi man lang nakikita at nasasabi kay josh na mahal ko siya?
Crashhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh………………
Blaaaaaaggggggggggggggggggggg………
Caseyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy
Sigaw ni josh mula sa di-kalayuan na halos kulang na lang ay hilingin kong pwedeng isang hakbang lang ay naroroon na siya sa tabi ng babaeng walang malay na nakahiga sa kalsada na mababakas sa mukha ang sakit na nararamdaman.
Bakit kung kilan naaalala ko na ang lahat..
Bakit??????????
Casey wake up…
Wake up plz…
Plz…… open your eyes and tell me your gonna be ok ang maluluha luhang sabi ni josh habang hawak hawak niya sa kanyang braso si casey na walang malay. I’ll take you to the hospital.
Josh. W-ag n-a. ang mahinang boses ni casey na pilit na nagsasalita. I know hindi na rin ako a-abot pa. I just wanna tell you that I love you. At least b-ago man lang ako mawala sa mundong ito, nagkaroon ako ng pagkakataon na makita ka kahit sa huling sandali….
Wag ka ng magsalita pa plz I’ll take you the hospital.
Help…………….. please someone help us. Ang sumisigaw na boses ni josh ang nangingibabaw sa lugar na iyon sa lugar na pakiramdam niya nag-iisa siya na parang, wala ni isang tutulong sa kanya.
Please someone help us……………………………….
Casey kayanin mo ok… wag kang bibitiw.. karga karga niya si casey sa kanyang mga braso habang nag-iintay ng sasakyan na makakatulong sa kanya.
“diba I promise na ikaw ang pakakasalan ko? diba casey? Naalala ko na un so please I beg you kayanin mo.
“j-o-..”
Wag ka ng magsalita pa, you should save your energy.
I’m real-ly ha-ppy na naalala mo na yung pangako mo sakin…
m-a-s-a-ya n-a t-al-a-g-a a-ko at least kung mawala man ako sa mundong ito. Nasabi ko na sayo lahat ng dapat kong sabihin. Wala na akong pinag-sisisihan.
Wag kang magsalita ng ganyan ok. Darating na ung ambulansiya.
J-o-s-h I love you so much..” ang huling sinabi ni casey kay josh bago niya tuluyang ipinikit ang kanyang mga mata kasabay ng pagbitiw niya sa isang bagay na nag-uugnay sa kanilang dalawa at sa pangako na hindi na nagkaroon pa ng katuparan.
Caaaaaaaaaaasssssssssssssseeeeeeeeeeeeeeeeeyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy
Ang sigaw ni Joshua na punong puno ng kalungkutan. Ang lalakeng nawalan ng isang minamahal.
Kasabay nito ang pagbuhos ng malakas na ulan.

[LESSON No. 4 Never tries to keep a promise to someone if you cannot make it… It’s better to say goodbye and make her cry than to make her believe with all your lies…]

MAIL BOX

Pages

6/30/08

Goodbye my love

6/26/08

alone

Promise I-10