I dont know why do i have to feel this way...
I miss him a lot...
Ung pangungulit niya...
ung makesong banat niya...
ung adik ko dati...
the same person na nagpatibok ulit ng puso ko...
ung taong nangako sakin...
ung taong laging nagsasabi noon kung gaano niya ako kamahal...
I miss him...
I miss him so much na kunting kunti na lang tutulo na ung luhang kanina ko pa pinipigilan...
kunting kunti nalang papatak na siya...
sigh....
Alam ko naman wala na siyang pakialam sakin.... but then I really miss him... =(
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento