15 minutes

Last week, unli call ako...

Out of boredom naisipan kitang tawagan...

Mali pala kasi talagang gusto kitang tawagan its just that I don't have enough guts para gawin iyon.

Pero that day, ewan ko ba at nagawa ko.

Pagkatapos kong idial ang number mo, actually nagdalawang isip nga ako kung talagang sigurado ako sa gagawin ko, baka kasi mapahiya lang ako. Baka ayaw mo akong kausap tapos tatawag tawag pa ako. Pero sabi ko sa sarili ko wala namang masama eh. Kakamustahin lang naman kita, hindi naman siguro masama iyon dba? at kung hindi mo man sagutin eh d ok lang, wala naman akong magagawa pa dun at least sinubukan ko dba?

Habang nag-aantay ako sa kabilang line kung may sasagot nga ba ng tawag ko, alam mo ba sobrang lakas ng kaba ko. Ung tipong pakiramdam ko eh sasabog ang puso ko sa sobrang kaba. Parang gustong lumabas ng puso ko mula sa katawan ko, tapos nanlalamig iyong buong katawan ko. Para kong tanga pero dinadaan ko lang sa ngiti para kahit paano eh maleasen naman ung kabang nararamadaman ko.

"HELLO ADIK" sagot mo sa kabilang linya...

para kong nabunutan ng isang malaking tinik sa lalamunan ko ng sagutin mo iyong tawag ko. Salamat kasi binigyan mo ako ng chance na marinig ulit iyong boses mo na ilang buwan ko na ring hindi naririnig. It was really a big relief. "KAMUSTA?" tanung ko sayo hanggang sa humaba na iyong usapan natin. Parang katulad lang dati. Ewan ko ba pero hindi ako naiilang sayo, tawa nga lang ako ng tawa eh. Napansin mo pa nga iyon. Masaya lang kasi ako eh. Kasi pagkatapos ng ilang mahabang buwan nagawa ko ding kausapin ka ulit. Namiss ko din kasing kausap ka. Nakakamiss iyong kakulitan mo sa phone. Lagi mo kasi akong pinapatawa kahit na nga minsan eh madalas mo rin akong asarin. MASAYA LANG KASI AKO KAPAG KAUSAP KA.

Habang kausap nga kita parang walang nagbago eh. Ganun ka parin. Siguro masyado lang akong praning noong mga panahong iyon. Parang gusto ko tuloy magsisi sa desisyon ko pero okay na rin naman. Pwede namang magkaroon ng second chance eh, kung magkakaroon. Pero sana nga magkaroon.hahaha

Sa loob ng labing limang minuto nakausap ko ulit iyong ADIK ko...

Masaya ako..

Sobrang saya...

SALAMAT ADIK...

SALAMAT SA LABINLIMANG MINUTO...