HON

HON...

a simple endearment yet everytime I heard that....

it feels like for a minute my world suddenly stop for a bit of seconds...

and reality hits me...

"WALA NG TATAWAG SAYO NG GANYAN"

It would made me smile for a bit but then after that mapapalitan naman iyon ng isang pilit na ngiti...

OO nga tama naman eh...

Kahit kilan hindi ko na maririnig sayo ang tawag na yan...

Siguro marinig ko man pero hindi na para sakin...

And YES it would made my heart bleed...

HON...

I still remember ako pa iyong unang tumawag noon sayo niyan, but it was just a joke until one day naging totohanan na ang lahat...

HON...

before I used to hate that word...

Ewan ko ba pero kasi nakokornihan talaga ako sa tawagan na ganyan eh...

Pero simula noong tawagin mo akong HON...

mas naappreciate ko iyon...

Siguro kasi masarap pala sa pakiramdam na ikaw iyong taong tumatawag sakin ng HON...

masarap sa pakiramdam kasi punong-puno ng pagmamahal mo ang bawat letra...

SANA MARINIG KO ULIT SAYO ANG MGA SALITANG IYAN....

katulad dati...

I LOVE YOU HON... =(